Dag lieve lezers,
Ik ben een gebroken vrouw. Het was alsof we gingen trainen voor Expeditie Robinson! Vandaag waren er twee van de hele meute komen opdraven. Zo gingen we met drie man op pad. Niet wetende wat voor een ontbering ons tegemoet stond!
We wandelden in het avondzonnetje richting de Graven Allee. Ineens dook Popeye de struiken in. Duukn in de struukn! Hebt u ooit een te water lating van een heuse plofkip gezien? Nou, deze pieremegoggel zag de bui al hangen toen ze over een iel en onstabiele constructie moest lopen om zodoende een sloot der gruwel over te steken. Voetje voor voetje. Mopperend en wel toch de overkant bereikt. Ja, Popeye bedenkt echt dingen die goed zijn voor je adrenaline.
Nou, daar had je ons lopen. Kwik, Kwek en de plofkip. Ter midden in het natuurschoon des Almelo's. "Ik heb een pooootje met vet, al op de tafel gezet!" Hier begonnen aan we allerlei oefeningen. Rekken, strekken, boslucht opsnuiven en ondertussen paniekerig concluderen dat ik die domme sloot NOG een keer over moest, tenzij ik voor de rest van mijn leven in het bos wilde gaan wonen.
Het was lekker weer, het was gezellig en zo trokken we dieper en dieper in het bos in. "In het bos zijn de wilde dieren, in het bos, in het bos!" Overigens liepen er meerdere mensen in het bos waarvan ik me niet voor kon stellen dat zij zich ook aan die penibele situatie hadden gewaagd. Er moest dus ergens een oversteekmogelijkheid zijn voor mensen met de zeebenen van een zoetwatermatroos. Ja toch, niet dan?
Uiteraard mochten we ook weer onze buikspieren trainen en werd er weer geplankt. Tussen de takjes, blaadjes en beukennootjes. Met wat gemor, een prachtig uitzicht en een schreeuwende eend sloegen wij ons dapper door deze beproeving heen. Hupsakee!
Op naar de volgende hindernis. Met behulp van onze bendeleider weer veilig aan de overkant van de sloot beland. Gezien de tijd werd het tijd om te gaan joggen. Terwijl we eruit zagen alsof we net een militaire training hadden gehad. Overal blad, takjes en zand. Joggen mensen, daar word ik nou echt vrolijk van. Kuch. Onze bendeleider zei al dat trainers soms echt klootzakken zijn. O help!
Dat joggen gaat me niet echt goed af. Gelukkig wel steeds een stukje verder. Onder de bezielende leiding van Popeye. Hij moedigt je aan alsof je een penalty moet nemen tijdens de finale van het WK voor het Nederlands elftal.
Nou mensen, het ging deze ronde niet van een leien dakje. Bootcamp is soms ook afzien. Overigens moet u mijn teksten met een korreltje zout nemen. Dat slootje springen/balanceren hoeft voor mij niet zo. Met mijn gladde schoenen en het gevoel voor evenwicht van een natte beschuit...ik ben al blij dat ik in mijn auto kan stappen zonder ongelukken. Snapt u?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten