Hallo lieve lezers,
Vanavond ben ik voor het eerst sinds tijden weer naar het theater geweest samen met een goede vriendin. Esther Groenenberg had me uitgenodigd om haar show "Tapestry" bij te komen wonen.
Esther zou samen met haar band een avondvullend programma ten tonele brengen met haar ode aan Carole King. Muziek uit vervlogen tijden maar nog steeds tijdloos.
Voor mijn generatie wellicht vrij onbekend, tot ze begint te vertellen dat Carole ook liedjes schreef. Liedjes die door diverse zangers een groot succes werden. De interactie met het publiek is leuk, men is enthousiast ook al zijn we met een klein gezelschap.
De muziek neemt je mee naar de jaren 70 toen Gillette nog maar een klein marktaandeel had betreft de scheermesjes. Dat zei Esther ook, het was vooral veel haar.
Samen met die vriendin haalden we de gemiddelde leeftijd drastisch omlaag. Het was echt heel leuk, bijna dromerig. De muziek, de mooie klanken, de teksten, samen vormden ze de perfecte melange voor een wonderschone avond.
Dit keer geen ruige rock of snoeiharde beats maar haast lieflijke liedjes met af en toe toch een vleugje rock. Vol humor en met liefde voor de artiest leerde ik de muziek van Carole kennen maar ik kreeg ook een stukje inzicht in haar leven. Zo ging het geheel net iets meer leven.
Het deed me ook denken aan mijn jeugd, toen ik voor het eerst favoriete artiesten had, favoriete liedjes. "Waltzing Matilda" is daar een van. Ik was een jaar of 7/8 maar kon intens genieten van dat nummer. Zonder te weten waar Tom Waits over zong spraken de klanken me aan. De iet wat rauw stem, de sfeer die het nummer bracht.
Later viel ik helaas ten prooi aan de Backstreet Boys, Spice Girls en Five! Ach, misschien is ten prooi vallen wel niet het juiste woord. Er is niets zo persoonlijk als je eigen muzieksmaak. Behalve dan je Digi-D wachtwoord. Die is zo persoonlijk dat je deze zelf niet eens weet. Althans, vaak.
Het was een mooie avond. Nadien uiteraard de CD's gekocht. Ook haar CD met de Nederlandstalige liedjes. Liedjes die ze zelf heeft geschreven en die beslist vallen onder kleinkunst. Aldus mijn bescheiden mening.
Esther, als je dit leest. Het was donders gaaf! Super bedankt dat ik je gast mocht zijn.
Liefs Eef
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Op de thee bij de dominee #25
Het is triestig weer. Miezerregen en niet uitgesproken warm. Met de leenauto naar Wierden! Tieske ophalen voor een wandeling en daarna babb...
-
Zie je wel, het is gewoon zo! Wie kent deze gedachte niet? Hoe zelfverzekerd je ook in het leven staat, allemaal hebben we wel eens te kam...
-
"And I find it kinda funny, I find it kinda sad The dreams in which I'm dying are the best I've ever had I find it hard to te...
-
We leven in een krankzinnige periode. Johan Derksen zorgde voor ophef. Met een misplaatste grap. Ach, kan ik hem niet euvel duiden sommige m...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten