Hallo lieve lezers,
Vandaag had ik te kampen met het phpd-syndroom. In het leven geroepen door juf Ank. Pijntje-hier-pijntje-daar.
Vol goede moed reed ik naar het hoofdkwartier. Door de krochten van Almelo met haar elegante sferen. Reed ik bijkans een kat dood. Beest draafde uit het niets de weg op. Het scheelde niet veel of ik had een extra badmat. Gelukkig ging alles goed en kon ik vloekend van schrik mijn weg vervolgen.
Drukte op de parkeerplaats. De vrouw van de opperbevelhebber dacht vorige week donderdag dat er een groteske groep mee ging doen. Dat was toen niet zo, en nu ook niet. Onze bende was helaas niet compleet. De sportzusjes waren er niet, de steltloper ging de staatskas spekken, onze chef cuisine kwam in tijdsnoot en zo was er van alles en nog wat gaande.
Nadat ik de boekjes op de stamtafel had geordend, we weer voorzien waren van ledstrips en we verder compleet waren werden we losgelaten in het centrum van Almelo. Eerst opwarmen bij de kerk. Niet door brandewijn maar door te hupsen. Van voor naar achter van links naar rechts. Onze bendeleider deed vrolijk mee. Die jongen heeft energie voor 10 terwijl beppe hier nog net geen zonnepaneel op haar rug heeft laten monteren.
Goed, in kuddeformatie door naar de bankjes. Squads to the max. Branden moesten ze, die bovenbeenspieren en dat deden ze. Hoewel een van onze bendeleden zich zorgen maakte over mijn spierwitte klapkuiten. Ik had namelijk een driekwartbroek aan daar mijn andere trainingsbroek nog niet droog was. Ja, uw verslaggever is de huisvrouw bij uitstek. Iemand nog tips hoe je slavinken kan bakken zonder dat de buitenkant gecremeerd is en de binnenkant rauw?
U had het vast al gemist, het sjorren met latex. Nou lieve lezers vandaag mochten we weer. We stonden met zes man sterk rond een lantarenpaal aan latex te trekken. In een kringetje. Hetgeen dat toch iet wat raar aandeed. Tegenwoordig zeggen we "Dat is niet gek, dat vinden wij alleen maar bijzonder"
Na de sessie trekken en hijsen stuurde onze bendeleider ons de diepe duisternis van de Graven Allee in. Kei donker op sommige stukken. In het schijnsel van een lantarenpaal mochten we het elastiek om het landingsgestel slingeren en daar gingen we. Hup naar links, hup naar rechts en vice versa.
We hebben vandaag echt ons landingsgestel getraind. Terwijl ik met een grote pruillip aankondigde dat mijn nek zeer deed. Als u denkt dat er iets is dat onze bendeleider ontgaat, dan komt u van een koude kermis thuis. Wordt er bij juf Ank niet gezwaaid, wordt er bij onze bendeleider niet gesmokkeld. Het is me wat.
Zo keerden wij terug naar ons hoofdkwartier. Waar de kuisploeg al noeste arbeid aan het verrichten was.
Het was weer leuk! Minder intensief dan vorige week maar minstens zo gezellig.
Bedankt voor het lezen en tot de volgende.
dinsdag 30 januari 2018
donderdag 25 januari 2018
Sporten met Eef deel 10
Hallo lieve lezers,
Vanavond voor de 10e keer met onze bendeleider op pad geweest. Er moest heel wat versjouwd worden. Twee ballen met een bepaald gewicht, elastieken, een dobbelsteen en wijzelf natuurlijk.
Op het nippertje kwam het laatste bendelid van vanavond het hoofdkwartier binnen gestormd. We konden vertrekken. Ditmaal niet de Grote Straat in maar richting de Graven Allee. Geen idee wat onze bendeleider voor ons in petto had. Druk kwebbelend, zoals vrouwen dat kunnen, begaven we ons naar de duisternis van de Graven Allee.
Uit het niets riep onze bendeleider dat hij de hooligan uit ging hangen. Zei iemand daar rebelleren? Wat ons toen te wachten stond, dat was echt buffelen. Alles onder het motto "A'j d'r bint mu'j d'r ween" zo geschiedde. Flo had oefeningen bedacht die je 5x het aantal wat je gooide met de dobbelsteen moest uitvoeren. Vervolgens moest je een sprintje trekken richting de hertjes, langs de bankjes en weer terug. Ziet u het voor zich?
Geen voorzichtige warming-up maar meteen er vol op. Terwijl de hangjeugd een jointje zat te roken trokken er steeds lieden met knipperende lampjes voorbij, al dan niet zuchtend en steunend. Gelukkig zat de stemming er goed in en lukte het mij om steeds verder en langer te joggen. Anders liep ik, voor ik het wist, 10 rondes achter. Beppe komt wel vaker met het schip achter aan dus actie!
Onze bendeleider zorgde voor een vette beat en sloeg gade hoe wij zijn oefeningen uitvoerden. Alle spiergroepen kwamen aan bod. Zelfs de lachspieren. De herten zullen wel gedacht hebben: "Dat marcheert hier maar langs maar voeren ho maar!" Sorry hertjes. Tegen de tijd dat kerstmis nadert zullen we jullie wel vet voeren. Pinky prommis!
Onze bendeleider stond ons aan te moedigen alsof we met het WK bootcampen meededen. Dan te bedenken dat hij nog herstellende was van de griep en dus 30 jassen aan had en 12 truien. Wat een held! Alle moeders in onze groep ontfermden zich een beetje over hem. Dat is nog eens lief. Een had zelfs zo een scherpe blik dat ze zag dat hij naar de kapper was geweest.
Nadat we hadden gerend, gewandeld, buikspieroefeningen hadden gedaan, aan elastieken had gesjord, geposeerd hadden voor de foto, met ballen in de weer waren geweest, squads hadden uitdaan en lunches gingen we weer naar het hoofdkwartier.
Dit was één van de zwaarste trainingen tot nu toe maar ook de leukste. Met een zere stijve hamstring is joggen extra moeilijk. Dus dat belooft wat voor morgenochtend.
Bedankt voor het lezen en tot gauw
Vanavond voor de 10e keer met onze bendeleider op pad geweest. Er moest heel wat versjouwd worden. Twee ballen met een bepaald gewicht, elastieken, een dobbelsteen en wijzelf natuurlijk.
Op het nippertje kwam het laatste bendelid van vanavond het hoofdkwartier binnen gestormd. We konden vertrekken. Ditmaal niet de Grote Straat in maar richting de Graven Allee. Geen idee wat onze bendeleider voor ons in petto had. Druk kwebbelend, zoals vrouwen dat kunnen, begaven we ons naar de duisternis van de Graven Allee.
Uit het niets riep onze bendeleider dat hij de hooligan uit ging hangen. Zei iemand daar rebelleren? Wat ons toen te wachten stond, dat was echt buffelen. Alles onder het motto "A'j d'r bint mu'j d'r ween" zo geschiedde. Flo had oefeningen bedacht die je 5x het aantal wat je gooide met de dobbelsteen moest uitvoeren. Vervolgens moest je een sprintje trekken richting de hertjes, langs de bankjes en weer terug. Ziet u het voor zich?
Geen voorzichtige warming-up maar meteen er vol op. Terwijl de hangjeugd een jointje zat te roken trokken er steeds lieden met knipperende lampjes voorbij, al dan niet zuchtend en steunend. Gelukkig zat de stemming er goed in en lukte het mij om steeds verder en langer te joggen. Anders liep ik, voor ik het wist, 10 rondes achter. Beppe komt wel vaker met het schip achter aan dus actie!
Onze bendeleider zorgde voor een vette beat en sloeg gade hoe wij zijn oefeningen uitvoerden. Alle spiergroepen kwamen aan bod. Zelfs de lachspieren. De herten zullen wel gedacht hebben: "Dat marcheert hier maar langs maar voeren ho maar!" Sorry hertjes. Tegen de tijd dat kerstmis nadert zullen we jullie wel vet voeren. Pinky prommis!
Onze bendeleider stond ons aan te moedigen alsof we met het WK bootcampen meededen. Dan te bedenken dat hij nog herstellende was van de griep en dus 30 jassen aan had en 12 truien. Wat een held! Alle moeders in onze groep ontfermden zich een beetje over hem. Dat is nog eens lief. Een had zelfs zo een scherpe blik dat ze zag dat hij naar de kapper was geweest.
Nadat we hadden gerend, gewandeld, buikspieroefeningen hadden gedaan, aan elastieken had gesjord, geposeerd hadden voor de foto, met ballen in de weer waren geweest, squads hadden uitdaan en lunches gingen we weer naar het hoofdkwartier.
Dit was één van de zwaarste trainingen tot nu toe maar ook de leukste. Met een zere stijve hamstring is joggen extra moeilijk. Dus dat belooft wat voor morgenochtend.
Bedankt voor het lezen en tot gauw
dinsdag 16 januari 2018
Sporten met Eef deel 9
Dag lieve lezers,
Vanavond mochten we ons weer gaan uitsloven. Onze bendeleider, die een functie als maffiabaas ambieert had weer van alles voor ons in petto.
Terwijl ik met een bendelid het wel en wee betreft mijn pony besprak, druppelden de anderen ook binnen. Nou mensen, dat was geen massa opkomst. De helft van onze bende was er niet. Dat is toch best triestig. Kinderen, ze eten niet alleen je koelkast leeg maar ze vreten ook tijd.
Afijn daar gingen we dan, de frisse avond tegemoet. Onze steltloper voorop met onze bende leider. De rest van de meute al kletsende er achteraan. Ik weet nu precies waar er een dubbele lekkage heerst, welke mankementen de tand des tijds met zich meebrengt enzovoorts.
Nou, bij de kerk hielden we halt en daar mochten we springen. Hup naar voren en hup naar achteren. Weet u nog die broek die zo afzakte? Daar is deze nog niet mee gestopt. Dus al springende pogen de boel op de juiste plaatst te houden is beslist een vaardigheid apart.
Daar gingen we weer, op naar de volgende hindernis. Tot mijn groot verdriet vertelde een van onze bendeleden dat Xenos niet meer in Almelo gevestigd is. Tragisch. Aan wie moet ik nu die slome borden met slome teksten geven? U weet wel, teksten als "In dit huis..." afgrijselijk. Als ik zo een bord cadeau zou krijgen zou ik me oprecht afvragen wat ik had misdaan.
Ondertussen was onze bendeleider een deel van de groep kwijt. Die hingen kirrend boven een minuscuul hondje, puppy te zwijmelen. Het is toch ook onvoorstelbaar. Overigens behoorde ik ook tot de kirrende lieden.
Zodoende kwamen terecht in een ondergronds gebeuren met veel spinnenwebben en klaptafels. Aldaar zette onze bendeleider een parcours uit en mochten wij ons voor gek en onwijs uitleven. Daar gingen we hoor, stuk voor stuk met de volle 30% er tegen aan. Geintje. Het was een leuk parcours en ons landingsgestel werd weer aan een proeve van bekwaamheid onderworpen.
Onze bendeleider moest af en toe een sprintje trekken om de verlichting weer te activeren. Kiekem goan!
Als laatste werden onze buikspieren getraind. Daar lagen we dan, trappelend met onze benen in het luchtledige. Het is maar goed dat niemand dat gezien heeft. Of er moesten beveiligingscamera's hangen, dan hebben wij de beveiliging een kostelijke avond bezorgd.
Nou lieve lezers, dat was het weer.
Bedankt voor het lezen
Vanavond mochten we ons weer gaan uitsloven. Onze bendeleider, die een functie als maffiabaas ambieert had weer van alles voor ons in petto.
Terwijl ik met een bendelid het wel en wee betreft mijn pony besprak, druppelden de anderen ook binnen. Nou mensen, dat was geen massa opkomst. De helft van onze bende was er niet. Dat is toch best triestig. Kinderen, ze eten niet alleen je koelkast leeg maar ze vreten ook tijd.
Afijn daar gingen we dan, de frisse avond tegemoet. Onze steltloper voorop met onze bende leider. De rest van de meute al kletsende er achteraan. Ik weet nu precies waar er een dubbele lekkage heerst, welke mankementen de tand des tijds met zich meebrengt enzovoorts.
Nou, bij de kerk hielden we halt en daar mochten we springen. Hup naar voren en hup naar achteren. Weet u nog die broek die zo afzakte? Daar is deze nog niet mee gestopt. Dus al springende pogen de boel op de juiste plaatst te houden is beslist een vaardigheid apart.
Daar gingen we weer, op naar de volgende hindernis. Tot mijn groot verdriet vertelde een van onze bendeleden dat Xenos niet meer in Almelo gevestigd is. Tragisch. Aan wie moet ik nu die slome borden met slome teksten geven? U weet wel, teksten als "In dit huis..." afgrijselijk. Als ik zo een bord cadeau zou krijgen zou ik me oprecht afvragen wat ik had misdaan.
Ondertussen was onze bendeleider een deel van de groep kwijt. Die hingen kirrend boven een minuscuul hondje, puppy te zwijmelen. Het is toch ook onvoorstelbaar. Overigens behoorde ik ook tot de kirrende lieden.
Zodoende kwamen terecht in een ondergronds gebeuren met veel spinnenwebben en klaptafels. Aldaar zette onze bendeleider een parcours uit en mochten wij ons voor gek en onwijs uitleven. Daar gingen we hoor, stuk voor stuk met de volle 30% er tegen aan. Geintje. Het was een leuk parcours en ons landingsgestel werd weer aan een proeve van bekwaamheid onderworpen.
Onze bendeleider moest af en toe een sprintje trekken om de verlichting weer te activeren. Kiekem goan!
Als laatste werden onze buikspieren getraind. Daar lagen we dan, trappelend met onze benen in het luchtledige. Het is maar goed dat niemand dat gezien heeft. Of er moesten beveiligingscamera's hangen, dan hebben wij de beveiliging een kostelijke avond bezorgd.
Nou lieve lezers, dat was het weer.
Bedankt voor het lezen
maandag 15 januari 2018
Schaapie voor Karin
Hoi Karin,
Hoe is het met je? Ik zag op Facebook dat bepaalde zaken niet echt gemakkelijk zijn. Dat vind ik oprecht klote voor je. Je werkt immers al zo lang aan je herstel.
Morgen, of eigenlijk vandaag ga ik naar de kapper. Mijn pony is inmiddels zo lang dat ik geen hand meer voor ogen zie. Ik heb mijn kapster gevraagd of ze tijd had om een pony te snoeien. Daar moest ze erg om lachen. Je weet het, deze hier weet hoe ze de dingen moet formuleren. Ofwel om mensen aan het lachen te krijgen ofwel om vijanden te krijgen.
Overigens ben ik 5 kilo afgevallen. Dat wist je al via Twitter. Nu is 5 kilo niet bijster veel maar toch ben ik blij. Dat trainen aan de frisse buitenlucht werpt toch zijn vruchten af. Het is soms echt ploeteren hoor. Mens, soms kan ik wel janken van ellende maar men moet toch doorzetten.
Zaterdagnacht heb ik een nachtdienst gedraaid. Ik logeerde ergens en kon de slaap maar niet vatten. Al had ik een boek gelezen over de verscheidenheid aan tuinaarde, dan nog was het me niet gelukt. Elders slapen, het lukt me niet. Dus zo kwam het dat ik met een vermoeide kop croissantjes stond te cremeren in de oven van mijn tante.
Ook nog ongesteld geworden dus ik haatte mijn leven op dat moment echt vies hard. Nadat ik het ontbijt naar binnen had gewerkt en mijn zooi had verzameld nam ik de pleitvaart. Oerend hard richting Almeloooo om aldaar mijn slaap in te halen.
Deze hier kan heel slecht zonder slaap. Daar wordt ze emotioneel van, mopperig en labiel. Dan wil ik bijvoorbeeld 25 saucijzenbroodjes eten, een kilo kaas of een fles sekt tegen de huig tikken. Dat in combinatie met ongesteld zijn, het was echt een feestje.
O weetje, ik ga nu ook fitnessen bij mijn fysiotherapeut. Gezellig in een groepje. Elke donderdag van 2 tot 3. Vaste tijden dus een stok achter de deur. Het enige apparaat dat niet beschikbaar is, is de loopband maar daar ben ik dus al twee keer van af gevallen omdat ik achterom keek. Ja ssst!
Mijn doel tijdens de training binnen is kracht en mijn romp stabiliseren. Daar heb ik die loopband niet bij nodig. O wat trouwens, vanmorgen in de ochtendstond wierp ik twee gezinsverpakkingen toiletpapier op de lopende band en riep "Let's roll" dat had ik beter niet gezegd want het scheelde niet veel of ik had met tomaten in het haar het pand verlaten. Als het nou eieren waren, die zijn tenslotte nog goed voor het haar. Ja toch, niet dan.
Morgen, of feitelijk vandaag mag ik weer trainen. Ben benieuwd wat onze trainer nu weer voor ons in petto heeft. De vorige keer was best een pittige training. Wel heel leuk. Ik ben nog aan het uitvogelen wat ik het beste kan eten voor een training zonder dat het tijdens de training omhoog komt.
Afijn, we spreken elkaar snel weer want ik moet natuurlijk weten wat je van Inkmasters vond.
Liefs Eef
Hoe is het met je? Ik zag op Facebook dat bepaalde zaken niet echt gemakkelijk zijn. Dat vind ik oprecht klote voor je. Je werkt immers al zo lang aan je herstel.
Morgen, of eigenlijk vandaag ga ik naar de kapper. Mijn pony is inmiddels zo lang dat ik geen hand meer voor ogen zie. Ik heb mijn kapster gevraagd of ze tijd had om een pony te snoeien. Daar moest ze erg om lachen. Je weet het, deze hier weet hoe ze de dingen moet formuleren. Ofwel om mensen aan het lachen te krijgen ofwel om vijanden te krijgen.
Overigens ben ik 5 kilo afgevallen. Dat wist je al via Twitter. Nu is 5 kilo niet bijster veel maar toch ben ik blij. Dat trainen aan de frisse buitenlucht werpt toch zijn vruchten af. Het is soms echt ploeteren hoor. Mens, soms kan ik wel janken van ellende maar men moet toch doorzetten.
Zaterdagnacht heb ik een nachtdienst gedraaid. Ik logeerde ergens en kon de slaap maar niet vatten. Al had ik een boek gelezen over de verscheidenheid aan tuinaarde, dan nog was het me niet gelukt. Elders slapen, het lukt me niet. Dus zo kwam het dat ik met een vermoeide kop croissantjes stond te cremeren in de oven van mijn tante.
Ook nog ongesteld geworden dus ik haatte mijn leven op dat moment echt vies hard. Nadat ik het ontbijt naar binnen had gewerkt en mijn zooi had verzameld nam ik de pleitvaart. Oerend hard richting Almeloooo om aldaar mijn slaap in te halen.
Deze hier kan heel slecht zonder slaap. Daar wordt ze emotioneel van, mopperig en labiel. Dan wil ik bijvoorbeeld 25 saucijzenbroodjes eten, een kilo kaas of een fles sekt tegen de huig tikken. Dat in combinatie met ongesteld zijn, het was echt een feestje.
O weetje, ik ga nu ook fitnessen bij mijn fysiotherapeut. Gezellig in een groepje. Elke donderdag van 2 tot 3. Vaste tijden dus een stok achter de deur. Het enige apparaat dat niet beschikbaar is, is de loopband maar daar ben ik dus al twee keer van af gevallen omdat ik achterom keek. Ja ssst!
Mijn doel tijdens de training binnen is kracht en mijn romp stabiliseren. Daar heb ik die loopband niet bij nodig. O wat trouwens, vanmorgen in de ochtendstond wierp ik twee gezinsverpakkingen toiletpapier op de lopende band en riep "Let's roll" dat had ik beter niet gezegd want het scheelde niet veel of ik had met tomaten in het haar het pand verlaten. Als het nou eieren waren, die zijn tenslotte nog goed voor het haar. Ja toch, niet dan.
Morgen, of feitelijk vandaag mag ik weer trainen. Ben benieuwd wat onze trainer nu weer voor ons in petto heeft. De vorige keer was best een pittige training. Wel heel leuk. Ik ben nog aan het uitvogelen wat ik het beste kan eten voor een training zonder dat het tijdens de training omhoog komt.
Afijn, we spreken elkaar snel weer want ik moet natuurlijk weten wat je van Inkmasters vond.
Liefs Eef
donderdag 11 januari 2018
Sporten met Eef deel 8
Daar zijn we weer! Ik begaf me vloekend en tierend door het stadsverkeer. Het is onvoorstelbaar. Ga ik een halfuur van te voren weg, dan ben ik er binnen 20 minuten. Ga ik iets later weg dan zit alles tegen. Iets met de wet van Murphy?
Vol goede moed marcheerde ik de praktijk binnen, bleek daar een vette party gaande te zijn. Allemaal feestgangers maar nog geen bendelid te zien. Gelukkig kwam daar snel verandering in. Onder aanmoediging van Aart, de opperbevelhebber gingen wij de duisternis trotseren. Net iets voor Mien hier, ziet in het donker de Brandaris zelfs niet staan.
Met een touw op onze schouders gingen we op pad. We vormden vandaag een drievrouwsformatie die onder het bezielende oog van Flo er weer vol tegenaan ging.
Bij de kerk legde onze bendeleider uit wat we moesten doen. Sjorren aan het touw, de bovenbenen trainen en als een halve tamme staan trappelen terwijl je boksbewegingen maakt. U zou het eens moeten filmen, dat wordt geheid een Youtube-hit.
Heel deze sessie herhaalde zich drie keer en we gingen weer vrolijk verder. Echter was dat voor korte tijd toen men constateerde dat het koopavond was. Kooooooooooooooopavond op z'n Almelo's. Ik stelde nog voor om met dat touw over onze schouders een rondje door de winkel te maken. Echter waren ons bendeleider en ik de enigen die dat zagen zitten.
Afijn, we vluchten snel een gangetje in. U weet wel zo een gangetje dat u altijd ziet in van die gruwelijke films waar mensen worden vermoord met hakbijlen. Zodoende werd er koerst gezet naar het hertenkampje terwijl we onderweg nog wat oefeningen deden voor de schouders, nek en rug. Hijst u dat touw maar de lucht in.
Ondertussen had ik geconstateerd dat mijn broek last had van de zwaartekracht. Bij springen en hupsen zou hij onherroepelijk op mijn enkels belanden. Om nu in een Spongebobboxer te staan is niet warm aanbevolen. Zul je net zien dat ik word verbaliseert voor verkapte potloodventerij. (welke overigens goedkoper is dan wildplassen)
Op de bekende bankjes van het hertenkampje deden we leuke oefeningen. Op ééntje na. Anderzijds, in het donker vond ik het niet leuk omdat ik in het donker weinig zie en dan is een evenwichtsoefening extra moeilijk. Dan denk je dat je alles hebt gehad, moesten we ook nog op een drafje rondom de fontein.
Na 50 meter hing mijn tong al op mijn knieën. Conditie van niks en mijn avondeten kwam omhoog. Dan maar snelwandelen en kleine stukjes het toch maar op een drafje zetten, Deze cyclus werd nog een keer herhaald. Helaas waren mijn Duracel batterijen niet vervangen dus een tweede keer rennen zat er niet in. Toch bleef onze bendeleider positief en toen ook dit hok de finish had bereikt kreeg ik een highfive. Yes mensen.
Nou en toen mochten we weer naar ons hoofdkwartier wandelen. Toen bleek dat coördinatie toch een vaardigheid op zich is. Collectief en synchroon lunches doen. Met moed beleid en humor hebben we dat tot een goed einde gebracht. Ja mensen, wij kunnen dat. Vraag ons niet hoe but we did it!
Werden we bijkans nog verslonden door een reusachtig roofdier. Onze bendeleider en deze hier wilden het liefst de pleitvaart nemen. Volgens de eigenaar van dat beest was hij slechts geschrokken.
Zo kwamen we weer bij ons hoofdkwartier waar de opperbevelhebber, diens vrouw en nog twee mensen ons met luid applaus ontvingen.
Zo dat was hem weer voor deze week. Ik ga als de wiedeweerga een Staatslot kopen want ik was vergeten om de parkeerschijf achter het vensterglas te plaatsen en ik had geen bekeuring.
*doet een dansje*
Groetjes het hijgend hert.
Vol goede moed marcheerde ik de praktijk binnen, bleek daar een vette party gaande te zijn. Allemaal feestgangers maar nog geen bendelid te zien. Gelukkig kwam daar snel verandering in. Onder aanmoediging van Aart, de opperbevelhebber gingen wij de duisternis trotseren. Net iets voor Mien hier, ziet in het donker de Brandaris zelfs niet staan.
Met een touw op onze schouders gingen we op pad. We vormden vandaag een drievrouwsformatie die onder het bezielende oog van Flo er weer vol tegenaan ging.
Bij de kerk legde onze bendeleider uit wat we moesten doen. Sjorren aan het touw, de bovenbenen trainen en als een halve tamme staan trappelen terwijl je boksbewegingen maakt. U zou het eens moeten filmen, dat wordt geheid een Youtube-hit.
Heel deze sessie herhaalde zich drie keer en we gingen weer vrolijk verder. Echter was dat voor korte tijd toen men constateerde dat het koopavond was. Kooooooooooooooopavond op z'n Almelo's. Ik stelde nog voor om met dat touw over onze schouders een rondje door de winkel te maken. Echter waren ons bendeleider en ik de enigen die dat zagen zitten.
Afijn, we vluchten snel een gangetje in. U weet wel zo een gangetje dat u altijd ziet in van die gruwelijke films waar mensen worden vermoord met hakbijlen. Zodoende werd er koerst gezet naar het hertenkampje terwijl we onderweg nog wat oefeningen deden voor de schouders, nek en rug. Hijst u dat touw maar de lucht in.
Ondertussen had ik geconstateerd dat mijn broek last had van de zwaartekracht. Bij springen en hupsen zou hij onherroepelijk op mijn enkels belanden. Om nu in een Spongebobboxer te staan is niet warm aanbevolen. Zul je net zien dat ik word verbaliseert voor verkapte potloodventerij. (welke overigens goedkoper is dan wildplassen)
Op de bekende bankjes van het hertenkampje deden we leuke oefeningen. Op ééntje na. Anderzijds, in het donker vond ik het niet leuk omdat ik in het donker weinig zie en dan is een evenwichtsoefening extra moeilijk. Dan denk je dat je alles hebt gehad, moesten we ook nog op een drafje rondom de fontein.
Na 50 meter hing mijn tong al op mijn knieën. Conditie van niks en mijn avondeten kwam omhoog. Dan maar snelwandelen en kleine stukjes het toch maar op een drafje zetten, Deze cyclus werd nog een keer herhaald. Helaas waren mijn Duracel batterijen niet vervangen dus een tweede keer rennen zat er niet in. Toch bleef onze bendeleider positief en toen ook dit hok de finish had bereikt kreeg ik een highfive. Yes mensen.
Nou en toen mochten we weer naar ons hoofdkwartier wandelen. Toen bleek dat coördinatie toch een vaardigheid op zich is. Collectief en synchroon lunches doen. Met moed beleid en humor hebben we dat tot een goed einde gebracht. Ja mensen, wij kunnen dat. Vraag ons niet hoe but we did it!
Werden we bijkans nog verslonden door een reusachtig roofdier. Onze bendeleider en deze hier wilden het liefst de pleitvaart nemen. Volgens de eigenaar van dat beest was hij slechts geschrokken.
Zo kwamen we weer bij ons hoofdkwartier waar de opperbevelhebber, diens vrouw en nog twee mensen ons met luid applaus ontvingen.
Zo dat was hem weer voor deze week. Ik ga als de wiedeweerga een Staatslot kopen want ik was vergeten om de parkeerschijf achter het vensterglas te plaatsen en ik had geen bekeuring.
*doet een dansje*
Groetjes het hijgend hert.
Abonneren op:
Posts (Atom)