Vandaag was de bende van ellende flink uitgedund daar sommige leden nevenpraktijken hadden. Daar heb ik een theorie over, hoe minder zielen, hoe meer vreugde per ziel.
Onder dat motto trokken we weer ten strijde. Het hek dilemma was hot item. Ook in onze bende-app. Niemand zag er heil in om zich weer over het hekwerk te hijsen. Ik nog het minst. Het fiasco van vorige week staat nog vers in mijn geheugen gegrift.
Zo gingen wij in looppas richting de fontein bij Talamini. Daar barstte het feestje los. Tijd om het humani corporis op te warmen. Het was vandaag best frisjes dus tijd voor de lange broek. De enige actie in het centrum van Almelo waren wij. Hupsend, huppelend, knietje gevend enz. Het was een waar schouwspel echter met dit gure weer was er amper tot geen hond op straat. De natie zat gedwee bij de haard.
Vervolgens gingen we in een hogere versnelling richting het gemeentehuis. Uiteraard ging dit gepaard met een hoop geklets. Over het wel en wee van mijn hand, kinderen, het Italiaanse bloed van onze bendeleider en nog meer random zaken.
We waanden ons weer in IKEA-sferen. Immers mochten we weer planken. IKEA is inherent verbonden aan plankjes. Vraag maar aan Youp van het Hek. Na het planken gingen opdrukken. Dat vond mijn hand niet fijn. Doorbijten maar. Terwijl wij met deze geheel charmante oefening bezig waren zette onze bendeleider dat op de gevoelige plaat. Oef! We deden ook nog de supermanoefening. Die kon ik slechts deels uitvoeren. Als laatste nog een soort opdrukoefening gedaan waarbij je in de zithouding zit.
Pimpelpaars aangelopen keerden we praktijkwaarts. Om ons echte avonturiers te voelen begon het te regenen. Hij is fijn. Daar waar het stadsvervoer samenkomt stonden wij onze kuiten te trainen, op onze tanden te bijten en te denken aan wat nog komen ging. Met onze bendeleider weet je het maar nooit. Verder ons landingsgestel nog aan een laatste training training onderworpen en door naar de laatste ronde. U raadt het al, het elastieken.
Dit keer werd het rubber niet om onze enkels gespannen maar mochten we er aan trekken. Biceps trainen. Theezakjes strak spannen, oerkreten uitslaan. Gaan voor die banaan. Ik ging voor de peer daar ik banaan een ware verschrikking vind.
Precies om 20:00 arriveerden we bij ons hoofdkwartier. Helaas voor mij twee weken geen training. Omdat ik Tenerife onveilig ga maken. Op naar de Spaanse kust. Dus lieve lezers, u zult het even zonder de sportblogs moeten stellen.
dinsdag 31 oktober 2017
vrijdag 27 oktober 2017
Klaagzang 2.0
Hoi Karin,
Sorry, de blog is pas laat online. Dat komt omdat vandaag in het teken staat van pijn. Ik zou willen dat ik je op ludieke wijze over mijn week kon vertellen maar helaas. Mijn week was één van de meest kutste weken van het afgelopen jaar.
Maandag kwam mijn woonbegeleidster. Ik was al gauw compleet overprikkeld. Zelf was ik bezig met mijn eigen klusje en mijn begeleidster ruimde mijn bureau op. Ze vroeg telkens waar iets naar toe moest en hierdoor was ik telkens afgeleid. Je raadt het al, een deel van de vaat was dus niet gedaan.
Met een compleet overprikkeld brein naar de stee vertrokken. Ik kon wel janken. Als mijn brein overprikkeld is, word ik altijd boos en/of verdrietig. Ik liep ook al te tieren door het huis omdat ik ruzie had met de vuilnisbak.
Dinsdag naar de training geweest. Dat ging wel goed. Al is het invullen van zo een g-schema nog wel een heel gedoe. Vooral het gedeelte waarbij ik mijn negatieve gedachten moet uitdagen. Mja, blijven oefenen. Ik was wel even blij omdat ik het boek van Bas Nijhuis binnen had gekregen. Je weet wel, die arbiter uit Twente.
De training was een drama. Van mijn kant uit. We moesten over een hekje klimmen. Met mijn postuur doe je dat niet zomaar even. Tijdens de training lukte er helemaal niets en daar baalde ik behoorlijk van. Faalangst en zelfhaat waren ook weer wakker en spraken mij liefdevol toe. Kuch.
De rest van de week ging gepaard met heel veel pijn. Met name in mijn hand. Dat werd steeds erger en erger. Naast de pijn in mijn nek. Trammadol werkt bij mij niet. Ik had voor de zekerheid een hogere dosering ingenomen omdat ik de laagste kreeg voorgeschreven maar 0,0 resultaat.
Volgende week dus naar de huisarts. Niet dat zij iets aan mijn hand- en nekproblematiek kan doen maar hopelijk kan ze een middeltje voorschrijven dat wel probaat is tegen mijn pijn.
Je zal wel denken "Crisis wat een klaagzang!" je hebt gelijk. Afgelopen week was gewoon klote. Ik heb trouwens nog wel een vet t-shirt besteld. Iets met de politie. Verrassend is het niet? Je zou bijna denken dat ik een voorliefde koester voor de politie. Haha.
Top dat je mijn kaartje niet meteen in de haard hebt geflikkerd. Het was een grapje. Omdat jij en ik beiden geen groot fans zijn van 020. In Volendam was het één en al 020 wat de klok sloeg.
Volgende week hopelijk een leuker berichtje.
Liefs vanaf het oostfront.
Sorry, de blog is pas laat online. Dat komt omdat vandaag in het teken staat van pijn. Ik zou willen dat ik je op ludieke wijze over mijn week kon vertellen maar helaas. Mijn week was één van de meest kutste weken van het afgelopen jaar.
Maandag kwam mijn woonbegeleidster. Ik was al gauw compleet overprikkeld. Zelf was ik bezig met mijn eigen klusje en mijn begeleidster ruimde mijn bureau op. Ze vroeg telkens waar iets naar toe moest en hierdoor was ik telkens afgeleid. Je raadt het al, een deel van de vaat was dus niet gedaan.
Met een compleet overprikkeld brein naar de stee vertrokken. Ik kon wel janken. Als mijn brein overprikkeld is, word ik altijd boos en/of verdrietig. Ik liep ook al te tieren door het huis omdat ik ruzie had met de vuilnisbak.
Dinsdag naar de training geweest. Dat ging wel goed. Al is het invullen van zo een g-schema nog wel een heel gedoe. Vooral het gedeelte waarbij ik mijn negatieve gedachten moet uitdagen. Mja, blijven oefenen. Ik was wel even blij omdat ik het boek van Bas Nijhuis binnen had gekregen. Je weet wel, die arbiter uit Twente.
De training was een drama. Van mijn kant uit. We moesten over een hekje klimmen. Met mijn postuur doe je dat niet zomaar even. Tijdens de training lukte er helemaal niets en daar baalde ik behoorlijk van. Faalangst en zelfhaat waren ook weer wakker en spraken mij liefdevol toe. Kuch.
De rest van de week ging gepaard met heel veel pijn. Met name in mijn hand. Dat werd steeds erger en erger. Naast de pijn in mijn nek. Trammadol werkt bij mij niet. Ik had voor de zekerheid een hogere dosering ingenomen omdat ik de laagste kreeg voorgeschreven maar 0,0 resultaat.
Volgende week dus naar de huisarts. Niet dat zij iets aan mijn hand- en nekproblematiek kan doen maar hopelijk kan ze een middeltje voorschrijven dat wel probaat is tegen mijn pijn.
Je zal wel denken "Crisis wat een klaagzang!" je hebt gelijk. Afgelopen week was gewoon klote. Ik heb trouwens nog wel een vet t-shirt besteld. Iets met de politie. Verrassend is het niet? Je zou bijna denken dat ik een voorliefde koester voor de politie. Haha.
Top dat je mijn kaartje niet meteen in de haard hebt geflikkerd. Het was een grapje. Omdat jij en ik beiden geen groot fans zijn van 020. In Volendam was het één en al 020 wat de klok sloeg.
Volgende week hopelijk een leuker berichtje.
Liefs vanaf het oostfront.
dinsdag 24 oktober 2017
Sporten met Eef deel 3
He bah, een sloffe wind. Dat voorspelt weinig goeds voor vanavond. Ik had alvast mijn duikbril tevoorschijn gehaald en de glazen met moed, beleid en trouw in de Glassex gezet.
Afijn onze bendeleider had de groepsapp aangemaakt dus het gekakel kan nu ook in digitale vorm zijn voortgang hebben.
Nadat de bende van ellende zich verzameld had vertrokken we, op naar No Pain No Gain. We begonnen aan illegale praktijken. Elegant over een spekglad hekje geklommen. Dat was, gezien mijn omvang geen sinecure. Waar ik een grapje van maakte was van binnen een ware hel. Ach ja, toch maar doen.
We gingen een soort van parcours doen in tweetallen. Zwangerschapsgymnastiek was er niets bij. Er werd gepuft en gezwoegd. We gingen weer planken, opdrukken en lunches maken. Neen dat waren geen broodjes gezond of een salade niçoise.
Daarna moest heel het zooitje ongeregeld het hekje weer over. Dat alles is zonder doden of gewonden geschiet. En hup, in looppas de wijde wereld in. "Van je hela hola hou er de moed maar in!"
Onze bendeleider vond dat we vandaag ons eens goed in het zweet moesten werken. We gingen onze al dan niet (klap) kuiten trainen. Werden we al zwoegend en zwetend op de gevoelige plaat gezet. Het was dat er brandnetels stonden anders was het voor mij "duuk'n in de struuk'n" geweest.
Afijn, daarna mochten we zo snel als we konden de trap op en in stevige pas tot het einde van het fietspad lopen. Echt iets voor mij. Stikdonker, zie geen klap. Ik zag mijzelf al eindigen op de EHBO, waar ze ook dit keer angstvallig hun adem inhielden.
Hadden we een stuk gemarcheerd, mochten we voor windmolen oefenen. We konden weer terug lopen maar nu zo snel als je kon, niet rennend, met zwaaiende armen. Daar gingen we hoor, de karavaan met de meest sportieve mensen voorop. In de kopgroep werd er heel wat afgekletst. Echt wel!
Nou, daarna was het tijd voor een dijk van een afsluiter. Het rubber werd weer tevoorschijn gehaald en rond de enkels gespannen. We gingen weer een mieters potje elastieken. Ditmaal werd er een beroep gedaan op de coördinatie. (Wat is dat?!) We hebben nog een balansoefening gedaan. Je hebt Heel Holland Bakt maar dit was Heel Holland Elastiekt.
Om daarna in parade weer terug te keren naar de praktijk. De derde ronde was tof. Wel zwaarder dan de 2e maar ach. Volhouden en Brinta eten en dan komt alles goed.
Een moedig bendelid groet u!
Afijn onze bendeleider had de groepsapp aangemaakt dus het gekakel kan nu ook in digitale vorm zijn voortgang hebben.
Nadat de bende van ellende zich verzameld had vertrokken we, op naar No Pain No Gain. We begonnen aan illegale praktijken. Elegant over een spekglad hekje geklommen. Dat was, gezien mijn omvang geen sinecure. Waar ik een grapje van maakte was van binnen een ware hel. Ach ja, toch maar doen.
We gingen een soort van parcours doen in tweetallen. Zwangerschapsgymnastiek was er niets bij. Er werd gepuft en gezwoegd. We gingen weer planken, opdrukken en lunches maken. Neen dat waren geen broodjes gezond of een salade niçoise.
Daarna moest heel het zooitje ongeregeld het hekje weer over. Dat alles is zonder doden of gewonden geschiet. En hup, in looppas de wijde wereld in. "Van je hela hola hou er de moed maar in!"
Onze bendeleider vond dat we vandaag ons eens goed in het zweet moesten werken. We gingen onze al dan niet (klap) kuiten trainen. Werden we al zwoegend en zwetend op de gevoelige plaat gezet. Het was dat er brandnetels stonden anders was het voor mij "duuk'n in de struuk'n" geweest.
Afijn, daarna mochten we zo snel als we konden de trap op en in stevige pas tot het einde van het fietspad lopen. Echt iets voor mij. Stikdonker, zie geen klap. Ik zag mijzelf al eindigen op de EHBO, waar ze ook dit keer angstvallig hun adem inhielden.
Hadden we een stuk gemarcheerd, mochten we voor windmolen oefenen. We konden weer terug lopen maar nu zo snel als je kon, niet rennend, met zwaaiende armen. Daar gingen we hoor, de karavaan met de meest sportieve mensen voorop. In de kopgroep werd er heel wat afgekletst. Echt wel!
Nou, daarna was het tijd voor een dijk van een afsluiter. Het rubber werd weer tevoorschijn gehaald en rond de enkels gespannen. We gingen weer een mieters potje elastieken. Ditmaal werd er een beroep gedaan op de coördinatie. (Wat is dat?!) We hebben nog een balansoefening gedaan. Je hebt Heel Holland Bakt maar dit was Heel Holland Elastiekt.
Om daarna in parade weer terug te keren naar de praktijk. De derde ronde was tof. Wel zwaarder dan de 2e maar ach. Volhouden en Brinta eten en dan komt alles goed.
Een moedig bendelid groet u!
vrijdag 20 oktober 2017
Het lager drukgebied.
Beste Karin,
Ik zag dat je hard werkt aan je herstel? Wat goed van je! Zo zie je dat er veel mensen zijn die op hun manier aan hun herstel werken. De ene psychisch, de ander fysiek en heikneuters zoals ik aan beiden.
Mijn week was eigenlijk niet heel geweldig. Maandag in huis aan de slag geweest, zoals elke week. Fanatiek de lap door de natte cel gehaald zodat de wasbak weer blonk als een geolied babybipsje en de wcpot weer zo stralend wit was dat je een zonnebril moest dragen. De vloer had ik al eerder deze week gedweild. Beetje Glorix en de boel ruikt weer fris en schoon.
Dinsdag weer naar de cursus geweest. Deze week behandelden we de feitelijke weergave van een gebeurtenis waarbij we ons niet fijn voelden. We mochten er geen interpretatie aan toevoegen. Slechts wie, wat wanneer en wat er gebeurde en wat er werd gezegd. Dat is nog best moeilijk. Zie het als een getuigenverklaring. Ik ben zelf erg geneigd om er mijn eigen interpretatie aan toe te voegen en dat mocht niet. Oef!
Vorige week vrijdag met het antiek op pad geweest naar Lochem. Lekker hapje eten maar het voelde toch een beetje verloren. Generatiekloof ter grootte van het gat in de ozonlaag. Daarbij, logeren... ik slaap dan gewoon niet of nauwelijks. Gelukkig ging dat deze keer redelijk. Pammetje erin geknald en toen was het te doen. Toch heel vaak wakker en liggen woelen.
Sorry lieverd dat er weinig volgorde in mijn verslag zit. Het is in mijn hoofd momenteel een grote chaos. Allerlei gedachtes en gevoelens beïnvloeden me. Gisteren ben ik bijvoorbeeld amper het huis uit geweest. Enkel om boodschappen te doen. Het liefste was ik heel de dag in bed gebleven maar dat is ook geen oplossing. Als die klote depressie weer de kop op steekt is het meteen hommeles.
Deze week nog in Volendam geweest. Dat was wel gezellig. Paling gegeten aan het water met meeuwen die op de loer lagen. Het klotsende water, de zon die scheen, gewoon een mooie dag. Lekker de toerist uitgehangen. Bij hotel Spaander nog wat gedronken en de Aziatische invasie geobserveerd. Sommigen compleet met mondkapje. Hebben wij dolle Nederlanders minder last van, van smetvrees. Wij pleuren onze kinders met een gerust hart in de ballenbak. Om maar iets te zeggen.
Vandaag was mijn begeleider weer van de partij. Zijn we naar de Kruidvat gegaan. Een van mijn favoriete winkels. Shampoos snuiven en lekker snuffelen tussen de snuisterijen. Ik ben nog op jacht naar een epische pyjama maar de meesten zijn veel te heet. Ik lig nog altijd onder een dun lapje katoen. Daar waar mijn begeleidster al de winterjas aan had liep ik met slippers en korte mouwen over de Almelose vlakte.
Depressies zijn grillig mop. Mensen zeggen wel eens dat ze niets aan je merken. Omdat je vrolijk overkomt, grapjes maakt maar wat zich achter die façade afspeelt, dat weet lang niet iedereen. Iedereen gaat er weer anders mee om. Ik doe mijn best om wel dingen te ondernemen maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Er zijn dagen dat ik het liefst heel de dag diep wegkroop onder de dekens. Niemand zien, geen contacten, alleen zijn in een donkere ruimte. Niet voelen, niet denken. Helaas is dat niet altijd een optie en is het zeker geen goede optie.
Afijn, vanavond mag ik weer in actie schieten omdat ik moet werken. Eens zien wat het gaat worden.
Tot volgende week!!!!
Liefs Eef
Ik zag dat je hard werkt aan je herstel? Wat goed van je! Zo zie je dat er veel mensen zijn die op hun manier aan hun herstel werken. De ene psychisch, de ander fysiek en heikneuters zoals ik aan beiden.
Mijn week was eigenlijk niet heel geweldig. Maandag in huis aan de slag geweest, zoals elke week. Fanatiek de lap door de natte cel gehaald zodat de wasbak weer blonk als een geolied babybipsje en de wcpot weer zo stralend wit was dat je een zonnebril moest dragen. De vloer had ik al eerder deze week gedweild. Beetje Glorix en de boel ruikt weer fris en schoon.
Dinsdag weer naar de cursus geweest. Deze week behandelden we de feitelijke weergave van een gebeurtenis waarbij we ons niet fijn voelden. We mochten er geen interpretatie aan toevoegen. Slechts wie, wat wanneer en wat er gebeurde en wat er werd gezegd. Dat is nog best moeilijk. Zie het als een getuigenverklaring. Ik ben zelf erg geneigd om er mijn eigen interpretatie aan toe te voegen en dat mocht niet. Oef!
Vorige week vrijdag met het antiek op pad geweest naar Lochem. Lekker hapje eten maar het voelde toch een beetje verloren. Generatiekloof ter grootte van het gat in de ozonlaag. Daarbij, logeren... ik slaap dan gewoon niet of nauwelijks. Gelukkig ging dat deze keer redelijk. Pammetje erin geknald en toen was het te doen. Toch heel vaak wakker en liggen woelen.
Sorry lieverd dat er weinig volgorde in mijn verslag zit. Het is in mijn hoofd momenteel een grote chaos. Allerlei gedachtes en gevoelens beïnvloeden me. Gisteren ben ik bijvoorbeeld amper het huis uit geweest. Enkel om boodschappen te doen. Het liefste was ik heel de dag in bed gebleven maar dat is ook geen oplossing. Als die klote depressie weer de kop op steekt is het meteen hommeles.
Deze week nog in Volendam geweest. Dat was wel gezellig. Paling gegeten aan het water met meeuwen die op de loer lagen. Het klotsende water, de zon die scheen, gewoon een mooie dag. Lekker de toerist uitgehangen. Bij hotel Spaander nog wat gedronken en de Aziatische invasie geobserveerd. Sommigen compleet met mondkapje. Hebben wij dolle Nederlanders minder last van, van smetvrees. Wij pleuren onze kinders met een gerust hart in de ballenbak. Om maar iets te zeggen.
Vandaag was mijn begeleider weer van de partij. Zijn we naar de Kruidvat gegaan. Een van mijn favoriete winkels. Shampoos snuiven en lekker snuffelen tussen de snuisterijen. Ik ben nog op jacht naar een epische pyjama maar de meesten zijn veel te heet. Ik lig nog altijd onder een dun lapje katoen. Daar waar mijn begeleidster al de winterjas aan had liep ik met slippers en korte mouwen over de Almelose vlakte.
Depressies zijn grillig mop. Mensen zeggen wel eens dat ze niets aan je merken. Omdat je vrolijk overkomt, grapjes maakt maar wat zich achter die façade afspeelt, dat weet lang niet iedereen. Iedereen gaat er weer anders mee om. Ik doe mijn best om wel dingen te ondernemen maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Er zijn dagen dat ik het liefst heel de dag diep wegkroop onder de dekens. Niemand zien, geen contacten, alleen zijn in een donkere ruimte. Niet voelen, niet denken. Helaas is dat niet altijd een optie en is het zeker geen goede optie.
Afijn, vanavond mag ik weer in actie schieten omdat ik moet werken. Eens zien wat het gaat worden.
Tot volgende week!!!!
Liefs Eef
dinsdag 17 oktober 2017
Sporten met Eef deel 2
Vanavond was het weer zover. Nadat ik twee eieren had verorberd was
het tijd om weer in actie te schieten. Mijn fsyio was ook weer present.
Volgens mij draait die beste man meer uren dan dat de wind hemden heeft
gedroogd.
Ons bende van ellende was wel gekrompen tot een 4 vrouwsformatie waarvan 1 nieuw bende lid. Collectief geveld door de griep. De harde kern ging vanavond weer de strijd aan met elastieken, verzuring, bankjes, zwaartekracht enz.
We begonnen onze tocht vol volle moed terwijl we het ach en wee van onze geleden spierpijn bespraken. Gelukkig, ik was niet de enige die last van spierpijn had. Gedeelde smart is immers halve smart.
De eerste oefeningen bestonden uit oefeningen met een elastiek. Het betere sjor en strek werk. Met wat gepuf en gezucht hebben we dat tot een goed einde gebracht. Alles onder scherp toezicht van Arendsoog. Even sjoemelen is er niet bij want hij ziet alles. Op de houding wordt ook gelet. Sporten onder goede begeleiding en dat voor een fijn prijsje. Daar teken ik voor. Heb ik later vanavond ook gedaan maar dat terzijde.
Door in looppas naar de bankjes. Een van de bendeleden had nog met de gemeente gebeld om ze te laten verwijderen maar helaas. Dus konden we weer zwoegen en zweten tot we purper zagen. Gelukkig was het aarde donker en zagen mijn sportkompanen mijn gestuntel niet. De mensen van de SEH hielden hun adem in. Nog 3 kwartier te gaan in extra staat van paraatheid. Daarna kon er weer geklaverjast worden.
Ondertussen lagen we half op apegapen maar de trossen waren los dus in volle vaart terug naar de praktijk van Aart en dat rijmt. Nog een paar laatste oefeningen gedaan wederom in het serene licht van de kerk.
Eenmaal terug in de kleurrijke praktijk (waar in december een schitterende kerstboom prijkt) hebben de bendeleden en ik ons ingeschreven. Hoppa! Recht zo die gaat. Voordat ik naar huis ging nog de bolide van één van onze bendeleden bewonderd. Zo, nou, dat is me een strakke bak die alle andere strakke bakken overbodig maakt. Wat een beest van een auto. Echt een plaatje. Gewoon brute kracht onder de kap en een robuust uiterlijk.
Met een voldaan gevoel huiswaarts gekeerd. Het was weer helemaal top. Lijkt het jou nou ook vet hip om mee te doen? Je weet hoe je me kan bereiken.
Ons bende van ellende was wel gekrompen tot een 4 vrouwsformatie waarvan 1 nieuw bende lid. Collectief geveld door de griep. De harde kern ging vanavond weer de strijd aan met elastieken, verzuring, bankjes, zwaartekracht enz.
We begonnen onze tocht vol volle moed terwijl we het ach en wee van onze geleden spierpijn bespraken. Gelukkig, ik was niet de enige die last van spierpijn had. Gedeelde smart is immers halve smart.
De eerste oefeningen bestonden uit oefeningen met een elastiek. Het betere sjor en strek werk. Met wat gepuf en gezucht hebben we dat tot een goed einde gebracht. Alles onder scherp toezicht van Arendsoog. Even sjoemelen is er niet bij want hij ziet alles. Op de houding wordt ook gelet. Sporten onder goede begeleiding en dat voor een fijn prijsje. Daar teken ik voor. Heb ik later vanavond ook gedaan maar dat terzijde.
Door in looppas naar de bankjes. Een van de bendeleden had nog met de gemeente gebeld om ze te laten verwijderen maar helaas. Dus konden we weer zwoegen en zweten tot we purper zagen. Gelukkig was het aarde donker en zagen mijn sportkompanen mijn gestuntel niet. De mensen van de SEH hielden hun adem in. Nog 3 kwartier te gaan in extra staat van paraatheid. Daarna kon er weer geklaverjast worden.
Ondertussen lagen we half op apegapen maar de trossen waren los dus in volle vaart terug naar de praktijk van Aart en dat rijmt. Nog een paar laatste oefeningen gedaan wederom in het serene licht van de kerk.
Eenmaal terug in de kleurrijke praktijk (waar in december een schitterende kerstboom prijkt) hebben de bendeleden en ik ons ingeschreven. Hoppa! Recht zo die gaat. Voordat ik naar huis ging nog de bolide van één van onze bendeleden bewonderd. Zo, nou, dat is me een strakke bak die alle andere strakke bakken overbodig maakt. Wat een beest van een auto. Echt een plaatje. Gewoon brute kracht onder de kap en een robuust uiterlijk.
Met een voldaan gevoel huiswaarts gekeerd. Het was weer helemaal top. Lijkt het jou nou ook vet hip om mee te doen? Je weet hoe je me kan bereiken.
maandag 16 oktober 2017
Over en sluiten
Ik ben boos, gefrustreerd. Soms voel je zoveel woede, omdat je niet begrepen wordt. Zoveel woede omdat er een overdaad aan prikkels is. Ik kan er niet tegen wanneer mensen altijd en eeuwig voor een ander antwoorden. Voor de ander iets invullen, figuurlijk dan. Altijd interrumperen zonder dat dit nuttig is. Man, ik word gek van die mensen die zichzelf graag horen kletsen. Prima, maar vertel dan iets nuttigs waar de mensheid iets aan heeft. Dat gezemel in de ruimte heeft niemand iets aan.
Op dit moment ben ik zo boos. Hatelijk als iemand je voor het lapje houdt. Hatelijk als iets alleen van jouw kant moet komen. Sommige contacten van me zou ik liever afschrijven. Hetgeen dat ik gisteren ook heb gedaan. Soms kom je op een punt dat je niet meer met elkaar door een deur kan en dan moet je voor jezelf kiezen. Hoe egoïstisch dat ook is. Als een contact met iemand louter berust op irritatie, onbegrip en veroordeling dan is het beter om er mee te kappen. Die beslissing had ik al veel eerder moeten nemen. Niets pappen en nathouden maar gewoon de bijl door de knoop. Tot hier en niet verder. Ik wars van mensen die zichzelf als de redder van de planeet beschouwen en daarom mensen die in hun ogen slecht zijn de les te lezen. Lik mijn reet is ook een wals. Ik ben meer dan mijn keuzes qua voedsel maar in hun beperkte brein gaat die vlieger niet op. Prima maar dan is het tot hier en niet verder.
Ik overweeg ook om een ander contact te verbreken. Als je bemerkt dat jij je gek investeert in een contact en dat dit niets oplevert... waar doe je het dan nog voor? Een vriendin van me zei al "Wat wil je met dit contact?" Nou, gezelligheid, vriendschap, gelijkwaardigheid maar dat zit er niet in. Dus stopt het hier en nu. Ik heb al zo weinig energie en ga deze proberen zo nuttig mogelijk te investeren. Het is gewoon triest om mijzelf soms bezig te zien. Hopende op wat nooit zal zijn of zal gebeuren. Man, ik maak mijzelf volstrekt belachelijk en dat moet stoppen. Contacten die geen fuck opleveren stoppen. Contacten die slechts bestaan uit eenrichtingsverkeer een halt toe roepen. Hoe moeilijk dat ook is.
Misschien is dit wel het ideale moment om voor mijzelf te bedenken dat ik beter af ben zonder. Niet meer die frustratie. Geen deksel meer op de neus. Geen kansloze haast beschamende investering in iets wat een bodemloze put is. Mij richten op mensen die mij wel waarderen. Mensen die mij het gevoel geven dat ik bestaansrecht hebt. Die ook eens aan mij vragen hoe het gaat. Die me steunen. Met wie ik kan appen zonder dat ik het idee heb dat alles louter van mijn kant komt. Mensen die het negatieve in het leven niet stijf negeren. Hoe je het ook went of keert, ieder leven kent negatieve kanten en door deze te negeren kom je echt niet verder.
Dit was het dan. Soms moet een mens voor zichzelf kiezen. Niet telkens die afwijzing, niet telkens die deksel op de neus. Gewoon een ontzettend dikke middelvinger en tot nooit meer ziens.
Op dit moment ben ik zo boos. Hatelijk als iemand je voor het lapje houdt. Hatelijk als iets alleen van jouw kant moet komen. Sommige contacten van me zou ik liever afschrijven. Hetgeen dat ik gisteren ook heb gedaan. Soms kom je op een punt dat je niet meer met elkaar door een deur kan en dan moet je voor jezelf kiezen. Hoe egoïstisch dat ook is. Als een contact met iemand louter berust op irritatie, onbegrip en veroordeling dan is het beter om er mee te kappen. Die beslissing had ik al veel eerder moeten nemen. Niets pappen en nathouden maar gewoon de bijl door de knoop. Tot hier en niet verder. Ik wars van mensen die zichzelf als de redder van de planeet beschouwen en daarom mensen die in hun ogen slecht zijn de les te lezen. Lik mijn reet is ook een wals. Ik ben meer dan mijn keuzes qua voedsel maar in hun beperkte brein gaat die vlieger niet op. Prima maar dan is het tot hier en niet verder.
Ik overweeg ook om een ander contact te verbreken. Als je bemerkt dat jij je gek investeert in een contact en dat dit niets oplevert... waar doe je het dan nog voor? Een vriendin van me zei al "Wat wil je met dit contact?" Nou, gezelligheid, vriendschap, gelijkwaardigheid maar dat zit er niet in. Dus stopt het hier en nu. Ik heb al zo weinig energie en ga deze proberen zo nuttig mogelijk te investeren. Het is gewoon triest om mijzelf soms bezig te zien. Hopende op wat nooit zal zijn of zal gebeuren. Man, ik maak mijzelf volstrekt belachelijk en dat moet stoppen. Contacten die geen fuck opleveren stoppen. Contacten die slechts bestaan uit eenrichtingsverkeer een halt toe roepen. Hoe moeilijk dat ook is.
Misschien is dit wel het ideale moment om voor mijzelf te bedenken dat ik beter af ben zonder. Niet meer die frustratie. Geen deksel meer op de neus. Geen kansloze haast beschamende investering in iets wat een bodemloze put is. Mij richten op mensen die mij wel waarderen. Mensen die mij het gevoel geven dat ik bestaansrecht hebt. Die ook eens aan mij vragen hoe het gaat. Die me steunen. Met wie ik kan appen zonder dat ik het idee heb dat alles louter van mijn kant komt. Mensen die het negatieve in het leven niet stijf negeren. Hoe je het ook went of keert, ieder leven kent negatieve kanten en door deze te negeren kom je echt niet verder.
Dit was het dan. Soms moet een mens voor zichzelf kiezen. Niet telkens die afwijzing, niet telkens die deksel op de neus. Gewoon een ontzettend dikke middelvinger en tot nooit meer ziens.
donderdag 12 oktober 2017
De slag bij Waterloo
Ha die Karin,
Nou hij is niet meer zo van z'n roodkoperen hoor. Ik had je toch verteld dat ik een soort van ging bootcampen? Nou dat heb ik geweten.
Dinsdag had ik dus die CGT. Het was echt grafweer. Ik dacht dat het andersomdag was. Dat, toen ik ontwaakte het nacht was. Bleek niet zo te zijn gelukkig. Anders had ik achteruit moeten rijden en daar ben ik beslist geen ster in.
Over achteruit gesproken. Doordat ik vorig jaar foutieve gegevens heb doorgegeven denken ze bij het nutsbedrijf dat mijn telwerken achteruit lopen. Ik zei nog dat ik niet aan illegale praktijken deed op het het smokkelen van Mummelman na maar ze wilden een keiharde bewijslast. Zo geschiedde.
Afijn het bootcampen, daar heb je al het één en het ander over kunnen lezen. Ik was de jongste, de dikste en de onhandigste. Eigenlijk was een optreden als clown bij Circus Renz beter aan mij besteed maar ik ben allergisch voor kamelen.
De dag na de buitentraining kon ik wel voelen dat ik iets had gedaan. Gewoon zo een fijn gevoel van noeste arbeid te hebben verricht. Bij een kennisje op bezoek geweest en wild enthousiast begroet door haar hond. Een halve liter koffie weg gewerkt met moed beleid en trouw. Oké suiker en melk.
Die avond thema-bijeenkomst veiligheid binnen de GGZ. Joh, je hebt mensen die uren boeiend kunnen vertellen over het liefdesleven van de naaktslak ten tijde van de winterslaap en je hebt mensen die oersaai over boeiende onderwerpen kunnen kletsen. Daar kan geen slaaptablet tegenop. Laat dat soort mensen een cassettebandje inspreken en als je niet kan slapen, hop even afspelen en voila. Je ligt in coma.
Maar toen! Donderdag ik werd wakker vroeg mezelf af.... heb ik vannacht de slag bij Waterloo gestreden? Ik was van kruin tot enkel stijf als een plank en alles deed me toch een partij pijn. Ik verkeerde aan een mannengriep grenzende staat van ontbinding. Met moeite uit bed gekropen, pijnstillers genomen, gedoucht en nog even geslapen.
Nog wel even gewandeld met de begeleider. Hij vraagt eigenlijk nooit echt door. Omdat ik iemand ben uit wie je soms alles moet trekken is dat een iet wat wonderlijke combinatie.
Het is nu 02:00 en de spierpijn die in de loop van de dag afnam is nu in alle hevigheid terug. Hij is fijn.
Ik zag dat je weer voorzichtig wat werkzaamheden verricht voor de popo? Lekker bezig. Eigenlijk moeten ze jou ala de paus in zo een pausmobiel door de wijk rijden terwijl je leg. Kan je meteen de boel observeren. Goed idee of goed idee?
Liefs en tot volgende week
Eef
Nou hij is niet meer zo van z'n roodkoperen hoor. Ik had je toch verteld dat ik een soort van ging bootcampen? Nou dat heb ik geweten.
Dinsdag had ik dus die CGT. Het was echt grafweer. Ik dacht dat het andersomdag was. Dat, toen ik ontwaakte het nacht was. Bleek niet zo te zijn gelukkig. Anders had ik achteruit moeten rijden en daar ben ik beslist geen ster in.
Over achteruit gesproken. Doordat ik vorig jaar foutieve gegevens heb doorgegeven denken ze bij het nutsbedrijf dat mijn telwerken achteruit lopen. Ik zei nog dat ik niet aan illegale praktijken deed op het het smokkelen van Mummelman na maar ze wilden een keiharde bewijslast. Zo geschiedde.
Afijn het bootcampen, daar heb je al het één en het ander over kunnen lezen. Ik was de jongste, de dikste en de onhandigste. Eigenlijk was een optreden als clown bij Circus Renz beter aan mij besteed maar ik ben allergisch voor kamelen.
De dag na de buitentraining kon ik wel voelen dat ik iets had gedaan. Gewoon zo een fijn gevoel van noeste arbeid te hebben verricht. Bij een kennisje op bezoek geweest en wild enthousiast begroet door haar hond. Een halve liter koffie weg gewerkt met moed beleid en trouw. Oké suiker en melk.
Die avond thema-bijeenkomst veiligheid binnen de GGZ. Joh, je hebt mensen die uren boeiend kunnen vertellen over het liefdesleven van de naaktslak ten tijde van de winterslaap en je hebt mensen die oersaai over boeiende onderwerpen kunnen kletsen. Daar kan geen slaaptablet tegenop. Laat dat soort mensen een cassettebandje inspreken en als je niet kan slapen, hop even afspelen en voila. Je ligt in coma.
Maar toen! Donderdag ik werd wakker vroeg mezelf af.... heb ik vannacht de slag bij Waterloo gestreden? Ik was van kruin tot enkel stijf als een plank en alles deed me toch een partij pijn. Ik verkeerde aan een mannengriep grenzende staat van ontbinding. Met moeite uit bed gekropen, pijnstillers genomen, gedoucht en nog even geslapen.
Nog wel even gewandeld met de begeleider. Hij vraagt eigenlijk nooit echt door. Omdat ik iemand ben uit wie je soms alles moet trekken is dat een iet wat wonderlijke combinatie.
Het is nu 02:00 en de spierpijn die in de loop van de dag afnam is nu in alle hevigheid terug. Hij is fijn.
Ik zag dat je weer voorzichtig wat werkzaamheden verricht voor de popo? Lekker bezig. Eigenlijk moeten ze jou ala de paus in zo een pausmobiel door de wijk rijden terwijl je leg. Kan je meteen de boel observeren. Goed idee of goed idee?
Liefs en tot volgende week
Eef
dinsdag 10 oktober 2017
Sporten met Eef deel 1
Hallo lieve volgers.
Onlangs had mijn fysio mij geadviseerd om weer te gaan trainen. Hetgeen geschiedde. Nu kwam ik vorige week op de Facebookpagina van zijn bedrijf een leuk berichtje tegen. Bootcamp voor noobs. Het stond er uiteraard in een andere bewoording. Dit is een soort bootcamp op een laag niveau waarbij je niet in de tijgersluipgang hoeft, en het aller belangrijkste, niet hoeft te rennen.
Ik en rennen.... met dat gestroomlijnde lichaam van me, van een Multipla en het gewicht van een sloopkogel is dat geen goed idee. Dus heb ik mij aangemeld voor deze heugelijke gebeurtenis en zo stond ik vanavond om kwart voor 7 al bij de praktijk.
Mijn behandelend fysio was ook inpandig om de groep even moed in te spreken. Aardige man is dat toch. Nadat we allemaal een lichtgevend bandje hadden gekregen kon de stoet vertrekken. In parade richting het centrum. Men kende elkaar onderling allemaal. Hoe dat toch altijd kan. Ik dacht dat zoiets alleen in een dorp voorkwam.
Nadat we eerst een stukje hadden gemarcheerd gingen we in het serene licht van de kerk de eerste oefeningen doen. Ik zag mijzelf al languit liggen omdat de coördinatie/motoriek het weer eens liet afweten. Iet wat houterig deed ik mee met de rest.
Op naar de volgende locatie. Katteklopkatteklopkatte... o nee, we zouden niet rennen. Wel in ferme pas marcheerden we door de elegante winkelstraten van Almelo. "De paden op de lanen in, vooruit met flinke pas!" Of zoiets.
Toen stuurde onze bendeleider ons zo het duistere parkje in. Het was er zo donker dat ik mijn eigen brillenglazen niet eens kon zien. Daar gingen we ons landingsgestel trainen door telkens vanuit stand te gaan zitten en weer te gaan staan. Ook aan de theezakjes werd gedacht. Door een soort van op te drukken. Ook weer voor noobs maar hé je moet klein beginnen. Ja toch, niet dan.
Daar kreeg ik het wel warm va zeg. Oef! Keep calm and sweat yourself an excident. Door naar de laatste oefening. Iets met elastiek om je enkels en dan pasjes maken naar links en rechts. "Doe een stapje naar voren, en een stapje terug!"
Vervolgens ging heel de meute weer richting de praktijk. Onze roedelleider heeft het heel goed gedaan. Het was voor het eerst dat een bootcamp als deze plaatsvond binnen de praktijk. Op naar volgende week en nu linea recta onder de pomp.
Groetjes
Onlangs had mijn fysio mij geadviseerd om weer te gaan trainen. Hetgeen geschiedde. Nu kwam ik vorige week op de Facebookpagina van zijn bedrijf een leuk berichtje tegen. Bootcamp voor noobs. Het stond er uiteraard in een andere bewoording. Dit is een soort bootcamp op een laag niveau waarbij je niet in de tijgersluipgang hoeft, en het aller belangrijkste, niet hoeft te rennen.
Ik en rennen.... met dat gestroomlijnde lichaam van me, van een Multipla en het gewicht van een sloopkogel is dat geen goed idee. Dus heb ik mij aangemeld voor deze heugelijke gebeurtenis en zo stond ik vanavond om kwart voor 7 al bij de praktijk.
Mijn behandelend fysio was ook inpandig om de groep even moed in te spreken. Aardige man is dat toch. Nadat we allemaal een lichtgevend bandje hadden gekregen kon de stoet vertrekken. In parade richting het centrum. Men kende elkaar onderling allemaal. Hoe dat toch altijd kan. Ik dacht dat zoiets alleen in een dorp voorkwam.
Nadat we eerst een stukje hadden gemarcheerd gingen we in het serene licht van de kerk de eerste oefeningen doen. Ik zag mijzelf al languit liggen omdat de coördinatie/motoriek het weer eens liet afweten. Iet wat houterig deed ik mee met de rest.
Op naar de volgende locatie. Katteklopkatteklopkatte... o nee, we zouden niet rennen. Wel in ferme pas marcheerden we door de elegante winkelstraten van Almelo. "De paden op de lanen in, vooruit met flinke pas!" Of zoiets.
Toen stuurde onze bendeleider ons zo het duistere parkje in. Het was er zo donker dat ik mijn eigen brillenglazen niet eens kon zien. Daar gingen we ons landingsgestel trainen door telkens vanuit stand te gaan zitten en weer te gaan staan. Ook aan de theezakjes werd gedacht. Door een soort van op te drukken. Ook weer voor noobs maar hé je moet klein beginnen. Ja toch, niet dan.
Daar kreeg ik het wel warm va zeg. Oef! Keep calm and sweat yourself an excident. Door naar de laatste oefening. Iets met elastiek om je enkels en dan pasjes maken naar links en rechts. "Doe een stapje naar voren, en een stapje terug!"
Vervolgens ging heel de meute weer richting de praktijk. Onze roedelleider heeft het heel goed gedaan. Het was voor het eerst dat een bootcamp als deze plaatsvond binnen de praktijk. Op naar volgende week en nu linea recta onder de pomp.
Groetjes
vrijdag 6 oktober 2017
Knopen doorhakken
Hallo Karin,
Hoe gaat het met je? Ben dat liggen al zat? Wat een prachtig bed heeft Guus gekregen zeg. Meneer zal wel de koning ter rijk zijn? Hoewel Sniper dit prinselijke bed ook al had ontdekt. Wat is het toch een boefje.
Deze week was niet echt mijn week. Hoewel ik voor mijzelf wel een paar besluiten heb genomen waar ik best tegenop zag. Maandag is mijn begeleider geweest. Ik was hondsberoerd. Mijn PDS was volop aanwezig. Aanvankelijk wilde ik afzeggen maar zij vond dat geen goed idee. Zodoende dus toch nog wat gedaan en verder veel geslapen. Nog een oud begeleidster gesproken. Ik ken haar uit een periode dat ik heel veel woede ervoer. Schopte figuurlijk van me af. Wat een heisa wat dat zeg.
Dinsdag naar de kapper geweest om eens te horen hoe het ervoor stond met de wijk. Je weet zelf, ga je naar de kapper dan weet je gelijk weer alles over mevrouw Jansen, wie er weer een andere auto heeft gekocht en dat het wasmiddel alwéér duurder is geworden. (Dadelijk zeker, gezien het stijgen van de BTW.)
Had ik in de middag een vergadering. Dat ging beter dan verwacht. Soms moet je knopen doorhakken. Deze week staat wel in het kader van de door te hakken knopen. Later in de avond wéér een vergadering. Mijn concentratievermogen werd vandaag wel tot het uiterste getest. Oef!
Nog een heel avontuur beleefd met de nutsbedrijven. Naja, nutsbedrijf. Moest de meterstanden doorgeven maar doordat dit vorig jaar niet helemaal goed is gegaan kreeg ik allerlei errors en rook uit de laptop. Naja, bij wijze van spreken. Dus heb ik maar even gebeld. Wat een gedoe zeg.
O, ik ga trouwens meedoen aan de bootcamp van de fysio waar ik naartoe ga. Wil jij mijn schrijftalent erven? Komt het misschien toch nog goed met de de d en de t. Haha grapje. Ben wel heel benieuwd. Dinsdag gaat het gebeuren. Evenals mijn cursus. Cognitieve gedragstherapie. Er staat een hoop te gebeuren dus.
Als ik nog leef volgende week, dan hoor je hoe het ging!
Sterkte met je rug!
Liefs
Hoe gaat het met je? Ben dat liggen al zat? Wat een prachtig bed heeft Guus gekregen zeg. Meneer zal wel de koning ter rijk zijn? Hoewel Sniper dit prinselijke bed ook al had ontdekt. Wat is het toch een boefje.
Deze week was niet echt mijn week. Hoewel ik voor mijzelf wel een paar besluiten heb genomen waar ik best tegenop zag. Maandag is mijn begeleider geweest. Ik was hondsberoerd. Mijn PDS was volop aanwezig. Aanvankelijk wilde ik afzeggen maar zij vond dat geen goed idee. Zodoende dus toch nog wat gedaan en verder veel geslapen. Nog een oud begeleidster gesproken. Ik ken haar uit een periode dat ik heel veel woede ervoer. Schopte figuurlijk van me af. Wat een heisa wat dat zeg.
Dinsdag naar de kapper geweest om eens te horen hoe het ervoor stond met de wijk. Je weet zelf, ga je naar de kapper dan weet je gelijk weer alles over mevrouw Jansen, wie er weer een andere auto heeft gekocht en dat het wasmiddel alwéér duurder is geworden. (Dadelijk zeker, gezien het stijgen van de BTW.)
Had ik in de middag een vergadering. Dat ging beter dan verwacht. Soms moet je knopen doorhakken. Deze week staat wel in het kader van de door te hakken knopen. Later in de avond wéér een vergadering. Mijn concentratievermogen werd vandaag wel tot het uiterste getest. Oef!
Nog een heel avontuur beleefd met de nutsbedrijven. Naja, nutsbedrijf. Moest de meterstanden doorgeven maar doordat dit vorig jaar niet helemaal goed is gegaan kreeg ik allerlei errors en rook uit de laptop. Naja, bij wijze van spreken. Dus heb ik maar even gebeld. Wat een gedoe zeg.
O, ik ga trouwens meedoen aan de bootcamp van de fysio waar ik naartoe ga. Wil jij mijn schrijftalent erven? Komt het misschien toch nog goed met de de d en de t. Haha grapje. Ben wel heel benieuwd. Dinsdag gaat het gebeuren. Evenals mijn cursus. Cognitieve gedragstherapie. Er staat een hoop te gebeuren dus.
Als ik nog leef volgende week, dan hoor je hoe het ging!
Sterkte met je rug!
Liefs
Abonneren op:
Posts (Atom)