Hallo Karin,
Hoe gaat het met je? Ik heb een roerige week achter de rug. Zaterdag ging ik naar de eerste wedstrijd van Heracles van dit seizoen. We moesten spelen tegen de 'Neuzen' nou dan weet je het wel. Gezien we tegen Emmen een wanprestatie hadden geleverd had ik er niet of nauwelijks vertrouwen in.
Bij het stadion kregen we een cadeautje. Een soort van cape. Enig maar met mijn omvang ga ik daar niet mee lopen maar het idee was leuk. Ik scoorde een gele natte kletser en zeeg neer op mijn zitplaats. Kevin Blom was de arbiter van dienst. De ene helft meent dat hij een jood is, de andere helft meent dat hij een kakkerlak is.
Het was een mooie pot, zeker omdat wij met 2-1 wisten te winnen en dus bleven de 3 punten, punts, in Almelo. Hiep hoi!
Mijn week was verder niet echt fantastisch. Maandag druk bezig geweest in huis. Bleek de vuilcontainer kapot dus kon ik met mijn afval geen kant op. Dat is knap klote als het wat warmer wordt. Stank, je weet toch! Desalniettemin toch het nodige gedaan in huize Schaap en dat was nodig ook. Weet je, zo een depressie, je komt tot niets en je moet dan echt aangezwengeld worden.
Ik ben nog in gesprek geweest met de wijkagent. Toen ik zaterdag terug kwam van de wedstrijd was er onder mij sprake van een heuse party. Geen probleem maar waarom moet er zo ongelofelijk hard met de deuren worden gegooid? Het ging dusdanig hard dat mijn kopjes en glazen hun lichaamsbeweging wel weer hadden gehad. Ook verderop in de week was het weer een kabaal van jewelste.
We hebben hier in de wijk een nieuwe Subway. De kleinste Subway van Nederland maar ze maken er wel de lekkerste broodjes. Met een zakje vol kleingeld trok ik ten strijde om met muntjes van louter 20 cent een broodje van 4 euro nog wat af te rekenen. Het meisje aan de kassa lag in een scheur, die humor snapte ik niet echt maar het kan ook komen doordat mijn bril iet wat uit zijn voegen was gerukt. Hij stond scheef op mijn kop. Ik was er waarschijnlijk per abuis op gaan zitten.
Hoe gaat het daar? Guus wordt een volwassen hond maar beseft dit zelf nog niet? Best tof. Ik kan wel in elke blog schrijven dat ik een bakkie pleur met je wil doen, dat wordt ook zo saai dus is mijn suggestie nu om een appelflap te scoren. Geen idee wanneer we elkaar weer gaan treffen maar ik kijk er wel naar uit.
Wist je trouwens dat ik soms zo ontzettend eng droom dat ik in paniek wakker word met het gevoel dat ik geen seconde heb geslapen? Helaas was het deze week ook weer zover. Man, man, man wat werd ik angstig wakker. Ik kon wel janken. Mijn hart zat in mijn keel. Het was zo gruwelijk en het gekke was dat ik in mijn droom met geen mogelijkheid de politie kon bereiken of dat de politie naar me luisterde. De angst, het op de vlucht zijn, het is zo afschuwelijk. Ook al is het maar een droom, je beleeft het alsof het de wrange werkelijkheid is.
Ik werd dus wakker in een bed met kletsnatte lakens van het zweet waarin ik mijzelf compleet had verstrengeld. Angst regeerde dus tijd om even iets te drinken en afleiding te zoeken om uit die emotie te komen.
Vandaag ook nog naar de fysio geweest. Schaap haar nek en rug vinden het leven momenteel niet leuk. De nek en de rug wordt gemasseerd en dat doet zeer. Dus zit ik te kermen terwijl ik de zwangerschapsperikelen aan hoor en er het mijne van denk.
Zo zie je, mijn leven is nooit echt saai. Ik worstel met mijn depressieve gevoelens maar probeer er tegelijkertijd ook het beste van te maken en dat valt niet altijd mee. Net zoals het niet altijd even meevalt met jouw rug.
Hou moed maatje en tot gouw en vergeet niet dat je mijn favoriete Rotterdammert bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten