zaterdag 22 juli 2017

Daar ben ik weer

Hoi Karin,

'hebbie' mijn weer. Ik zag dat je vandaag tourwinnaar bent geworden door naar het postkantoor te fietsen? Dat zoiets nog bestaat joh. Verkopen ze daar ook nog strippenkaarten?

Ik was vanmorgen vroeg wakker. Dat zat zo, iemand in de wijk had besloten om met de haakse slijper in de weer te gaan. Zo een figuur zou je toch met liefde een bos distels toesturen via pleurop?

Van de weeromstuit ben ik toen maar de stee uit geploft en heb me in mijn werkkloffie gehesen, terwijl ik al puffend en klagend door mijn woning struinde. Onlangs had ik een beha gekocht in mijn maat. Althans, volgens het etiketje, dat ik, voortvarend dat ik ben er al had afgerukt. Kwam ik tot de conclusie dat je het gevaarte nog niet om een lantarenpaal kon spannen. Het leven is niet eerlijk. Ik heb toen scheldend en tierend aan mijn vetplant uitgelegd dat dit soort issues je dag kunnen breken. Dan had ik niet eens een eitje in huis.

Nadat ik me dus had aangekleed ben ik met Frits, mijn auto naar de andere kant van de stad gereden om daar tot de conclusie te komen dat het wel handig is om je aankomst bij iemand van te voren te melden, voor het geval ze onverhoopt weg zouden zijn. Gelukkig kwam alles goed en zo kwam het dat ik in de vroege ochtendstond stenen aan het sjouwen was. Vrienden van me zijn aan het bestraten en ik besloot om ook mijn steentje bij te dragen.

Zo heb ik geleerd hoe je met een stenensnijder moet werken. Een apparaat dat ook dienst kan doen als martelwerktuig. Met mijn gebruikelijke "whoeij" en "whiej" was de toon gezet. Overigens gingen we zwaar aan het gemeentebier want met die grafhitte zweet je je eigen helemaal de tyfus.

Mijn lunch was trouwens best lekker. Een Berlinerbol. Ken je die? Zoet! Je gebit sterft ter plekke af aan betonrot. Ik voelde me net de parkeergarage van Eindhoven. Dat kwam meer doordat mijn spieren me lieten weten dat al dat gesjouw en gesleep wel genoeg was geweest.

Vanavond ga ik met diezelfde vrienden tapas happen bij onze plaatselijke tapasdealer. Lekkâh! All You Can Eat concept dus zet die laadklep maar open. Ze hebben daar van die pepertjes gevuld met kaas. Scherp joh! Als je nadien de blaastest moet ondergaan smelt het pijpje ter plekke. Mijn vader zei vroeger altijd dat je dan geen vlooien in je buik had. Onvoorstelbaar wat men de jeugd poogt wijs te maken.

Zo maakte men ons ook al wijs dat als een tand uit je ponem was gelazerd en je deze op een schoteltje onder je bed zette, je daar poen voor kreeg. Knappe tandenfee die geruisloos ons alarmsysteem weet te trotseren. Ja toch, niet dan.

Nou, ik moet me haasten om de bus tet pakken. Ik hoop trouwens dat het euforische gevoel dat je deze middag had nog even stand houdt. Een beetje positiviteit ken je wel gebruiken dacht ik zo.

Houd moed en houdoe he!

Groetjes Eef 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Op de thee bij de dominee #25

 Het is triestig weer. Miezerregen en niet uitgesproken warm. Met de leenauto naar Wierden! Tieske ophalen voor een wandeling en daarna babb...