Zoals velen van jullie weten heb ik een vorm van autisme. Dat is iets waar je mee wordt geboren en wat nooit meer overgaat. Je kan er enkel mee leren leven en je kan handvatten toegereikt krijgen om er zo goed mogelijk mee om te gaan.
Ik heb een heel andere kijk op de wereld dan neurotypicals. Ik denk zwart-wit. Iets is leuk of iets is ruk. Daar zit niets tussen. Immers, je bent toch ook niet een beetje zwanger. Neurotypicals brengen eindeloos nuances aan in dingen. Ze zijn een beetje moe, ze zijn een beetje overspannen, ze vinden het een beetje leuk. Wat is nou een beetje?
In mijn wereld is iets goed of fout. Je bent immers toch ook niet een beetje geslaagd voor je examen? Als je een cake bakt is hij of gaar of rauw. Ik kan met mijn cognitieve vermogen, met name voor een ander, best nuance aanbrengen maar dat is geconditioneerd gedrag. Het is en blijft of het een of het ander.
Wat een grote misvatting is, is dat mensen met autisme geen emoties ervaren. Dat doe ik wel. Vaak veel te veel. Wat voor mij moeilijk is om ze te reguleren. Neurotypicals hebben allerlei filters. Ik niet. Alle informatie die ik binnenkrijg pleurt rouw op mijn dak. Daarom ben ik heel erg prikkelgevoelig en heb ik een hekel aan harde geluiden. Bij Neurotypicals wordt een groot deel van de informatie die zij binnen krijgen dus gefilterd. Bij mij niet. Mijn brein moet alles als een RAW bestand verwerken. Dat kost bakken met energie met als gevolg dat ik vaak overprikkeld ben.
Mensen met autisme krijgen heel vaak het verwijt dat ze asociaal zijn. Dat is niet correct. Asociaal is vaak een bewuste keuze. Wij moeten door in de fout te gaan leren wat sociaal wenselijk is. Dat is echt niet gemakkelijk. Wat voor neurotypicals een tweede natuur is, is voor ons vaak een heuze lijdensweg.
Wat ook vaak gebeurt is dat autisme wordt gekoppeld aan cognitief onvermogen. Ook een fabeltje. Ja er zijn domme autisten maar dat geldt niet voor alle mensen met autisme. Hé toch nog nuance!
Toch is het elke keer weer een strijd om uit te leggen hoe iets voor mij voelt. Dat ik behoefte heb aan duidelijkheid. Wil weten waar ik aan toe ben en niets kan met nutteloze informatie. Immers, ik mis de filters dus ook die nutteloze informatie moet verwerkt worden en dat kost energie. Doordat ik al die details in me opneem heb ik behoefte aan houvast. duidelijke richtlijnen. Als ik niet exact weet wat er van me wordt verwacht dan word ik angstig of onzeker.
Mij doe je beslist geen plezier met feestjes of evenementen met veel mensen. Zoiets is voor mij een regelrechte kwelling. Ik snap ook totaal niet dat mensen vrijwillig meedoen aan de polonaise. Dat men klapt op de maat van de muziek. Ik voel me daar intens ongemakkelijk bij. Ik ben iemand die heel introvert is. Je zal mij niet snel enthousiast zien terwijl ik dat van binnen best kan zijn.
Geloof mij, neurotypicals vinden zichzelf o zo sociaal maar ondertussen zijn ze vaak meedogenloos voor zij die niet tot de neurotypicals behoren. Hoe dikwijls ik niet te horen kreeg wat ik allemaal wel niet, niet kan. Dat ik mensen teleurstel, dat ik gevoelloos ben, dat ik dingen niet snap. Heus mensen. Wij auti's hebben net als jullie gevoel.
Ons leven is al een strijd op zich. Dat dus.... een nachtelijke noot. Nu slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten