Zeeuws Meisje

Hallo lieve lezers,

Vandaag begon mooi. Ik werd uitgerust wakker en had wat contact met E omdat het vandaag verkiezingsdag is. Ik stond te popelen om te gaan stemmen. Daarnaast moest ik nog op pad om cadeautjes te kopen voor Kimmy. Het hondje van de redacteur van onze wijkkrant. dat is nog een pupje. Ik was helemaal verliefd op hun vorige hond. Lizzy. Dat was echt zo een schatje om te zien.

Afijn ik ging op pad. Ik dacht dat ik in het gebouw met de apotheek wel kon stemmen. Niet dus. Oei. Ik kon bij de nabij gelegen kerk wel stemmen dus zo geschiedde. Nog een fotootje gemaakt voor E met het bewijs dat ik op hem had gestemd.

Thuis wat gedronken en naar Bert Visscher gekeken op Youtube. Die man kan me zo laten lachen.

In de middag naar de kit gefietst. Ik zou daar J ontmoeten. Leuk! Dat was heel gezellig. Nog twee hele leuke dingen gekregen voor mijn verzameling.

Omdat mijn ouders dichtbij wonen ben ik even aangemeerd want ik moest enorm nodig plassen. Ik wist niet dat zij nog bezoek kregen en omdat papa zei dat ik de Bitterlemon wel op mocht drinken ben ik aldaar op de bank geploft. Kwam er opeens bezoek. Mensen die ik heel lang niet had gezien en die mij dus nog kenden van toen ik nog slank was.

Ik kon wel door alle verdiepingen van de flat heen zakken. Ik vond het verschrikkelijk. Als ik had geweten dat zij bezoek kregen dan was ik als een haas er vandoor gegaan. (als een vette haas dat wel)

Ik voelde de blikken en schaamde me dood. Ik heb dus maar het rondje met de koekjes overgeslagen. Stel je voor dat ik een koekje zou eten. No fucking way! Ook de paniek dat er iemand naast me moest komen zitten. Wie wil er nou naast mij zitten? Ik schoof zover mogelijk opzij en probeerde me zo klein mogelijk te maken. Ik mijd feestjes met slanke mensen of mensen die me lang niet hebben gezien, ik mijd afspraken met mensen die me lang niet hebben gezien, ik mijd feestjes sowieso want ik vind ze vreselijk.

Volgende week heb ik een afspraak met iemand, hoewel dit eigenlijk gewoon heel leuk moet zijn, zie ik er als een berg (vet) tegenop. Verschrikkelijk. Ik heb het in mijn enthousiasme nog zelf voorgesteld ook. Diep van binnen vind ik het leuk maar ik weet dat het niet slim is.

Mensen hebben vaak een meedogenloos oordeel over mensen die dik zijn zonder dat zij de pijn en het verdriet achter al die rollen kennen. Iemand uit mijn familie heeft me dat met de paplepel ingegoten. Dikke mensen zijn vies, walgelijk en lelijk. Neen, dat waren niet mijn ouders die me dat hebben verteld.

Ik uit mijn verdriet omtrent dit item niet vaak. Het is iets dat in mij zit en wat me steeds laat voelen dat ik waardeloos ben. Dat ik geen liefde verdien, dat iedereen me haat. Het liefst zou ik zoveel mogelijk binnen blijven maar dat kan nou eenmaal niet.

Vanmiddag was ik in de supermarkt. Stond er een koppeltje midden in het gangpad. Ik kon er niet langs. Ik voel gewoon wat ze denken. "Als je niet zoveel patat in je stortkoker pleurde kon je er gewoon langs" dat is ook zo... als ik 60 kilo lichter was geweest, dan had ik er inderdaad gewoon langs gekund.

"doe er dan wat aan" is iets wat je dan vaak hoort maar als het zo gemakkelijk was, dan had ik dat toch allang gedaan? Het is ook de maatschappij die dikke mensen als monsters en melaatsen beschouwt. Laatst zei iemand tegen me "ik ben nog nooit zo zwaar geweest" ik dacht "huh?" als ze om mij heen moeten lopen moeten ze brood meenemen, als ze om jou heen willen lopen hoeven ze maar een halve pas te zetten. Mja dat zeg ik niet omdat iedereen recht heeft of zijn eigen verdriet e.d.

Onderstaande tekst van Blof vind ik heel passend op mijn situatie, en daarmee sluit ik ook deze blgo af.

"Het is altijd weer een strijd of je kiest voor eenzaamheid, een vreemde eend in elke bijt met het idee dat niemand kijkt"