Als je zoals ik een vorm van autisme hebt zijn sommige dingen in het leven heel ingewikkeld. Helaas associeert men een handicap vaak met cognitief onvermogen. Hetgeen dat volstrekt belachelijk is.
In mijn geval raak ik snel het overzicht kwijt en weet dan niet wat ik moet doen. Het is voor mij heel ingewikkeld om een plan te bedenken. Wat doe je eerst en wat daarna. Dit is vooral van toepassing in onverwachte of nieuwe situaties. Zoals afgelopen weekend dat ik mijzelf had buitengesloten. Het wordt dan zo een warboel in mijn hoofd dat ik niet logisch kan redeneren van wat het beste 'noodplan' is. Gelukkig kan ik een beroep doen op begeleiding en de mensen om me heen maar toch.
Er is nog altijd onbegrip. Zo belde ik een keer met de Gemeentelijke Belastingen omdat ik in paniek was door een schrijven van hen. Omdat ik het niet snapte en niet wist wat de gevolgen waren belde ik dus met het bedrijf in kwestie. Ik kreeg een chagrijnige medewerker aan de telefoon die duidelijk liet blijken dat hij mijn vragen uitermate dom vond. Ik wees hem op het feit dat ik een vorm van autisme heb en daardoor snel het overzicht verlies en dan nood heb aan handvatten/duidelijkheid. Zo raar is dat toch niet? Het hielp weinig en hierdoor was mijn angst meer gevoed dan geminimaliseerd.
Relatief veel mensen met autisme kunnen hun emoties moeilijk reguleren. Men beweert wel eens dat mensen met autisme geen emoties ervaren of geen liefde willen aanvaarden. Dat is niet altijd waar. Mensen met een vorm van autisme vinden het vaak moeilijk om al hun emoties in goede banen te leiden. Ik ben bijvoorbeeld erg impulsief. Als er iets is dat me in paniek brengt of heel boos maakt dan kan het maar zo zijn dat ik alle banden met die persoon verbreek. Boosheid is ook een dingetje. Boosheid met name in combinatie van dingen los leren laten. Ik kan jaren na een incident nog boos zijn. Ik kan mensen jaren en jaren op afstand houden omdat ze mijn vertrouwen hebben geschonden.
Overzicht is voor relatief veel mensen met een vorm van autisme erg ingewikkeld. Wat ook erg ingewikkeld is zijn sociale regels. Deze zijn namelijk per persoon verschillend. Mensen verwachten vaak dingen van je zonder deze uit te spreken. Mensen met autisme hebben vaak moeite om dit aan te voelen. Ons moet je immers precies vertellen wat je van ons verwacht, dit voorkomt teleurstellingen.
Iemand uit mijn familie bestempelt iedereen met niet sociaal aangepast gedrag als een autist. Dat vind ik bijzonder kwetsend. Alsof mensen met autisme per definitie niet sociaal zijn en niet aangepast gedrag vertonen. Een goede vriend van me heeft net als ik ook PDD-NOS. Hij en ik voelen elkaar perfect aan. Het is echt een hele toffe en behulpzame man.
Autisme heb je in allerlei gradaties en niet één autist is hetzelfde. Toch heerst er een stereotypering en dat vind ik naar. Wat ik ook naar vind is dat mensen die dichtbij me staan het niet willen/kunnen erkennen. Omdat zij zich er geen voorstelling van willen maken of omdat zij telkens streven naar perfectie.
Ik heb naast mijn PDD ook kenmerken van ADHD, Ik ben snel afgeleid en heb vaak duizend gedachtes tegelijk. Als ik overprikkeld ben dan vind men mij vaak vervelend. Het is een chemie in de hersenen die niet goed is afgesteld.
Mensen met autisme zijn niet per definitie dom maar ze worden best vaak als zodanig versleten. Mede door de vele vragen die we kunnen stellen. Neurotypicals hebben eerder het overzicht en overzien dingen sneller. Wij hebben meer details nodig om een helder plaatje te krijgen. Van onverwachte dingen worden we nerveus. Sommige veranderingen zijn echt funest.
Leg het maar eens uit hoe het is om een beperking te hebben. Leg het maar eens uit dat je soms overkomt als een botte kut maar dit helemaal niet zo bedoelt. Leg het maar eens uit dat je in paniek raakt van kleine dingen omdat je geen idee hebt hoe je er mee om moet gaan.
