Het is een hard gelach, de procedures van Dimence en van huisartsen die elkaar drastisch in de weg zitten. Als cliënt kan je daar behoorlijk hinder aan ondervinden. Zo werd mij, toen ik nog ingeschreven stond bij Dimence een bepaald medicijn voorgeschreven. Eens in de maand had ik een evaluatiemoment met een psychiater in opleiding. Dat ging toen best goed, ik kreeg een begeleider bij het RIBW en eigenlijk bevond mijn leven zich in een redelijk rustig vaarwater. Mede daardoor werd besloten dat ik wel uitgeschreven kon worden en dat het RIBW de zorg op haar nam. Ook met het oog op de veranderingen binnen Dimence. Dat idee benauwde mij wel, ondanks dat ik aardig mee kon gaan in hun gedachtegoed. Sneller dan verwacht werd de behandeling afgerond daar mijn begeleidster een opleiding ging volgen. Vond dat zeer spijtig.
Zo ging het een tijdje goed, ik werd begeleid door het RIBW, leerde nieuwe mensen kennen en kreeg weer wat structuur in bijvoorbeeld het huishouden. Mede ook door de renovatie van mijn keuken en badkamer. Helaas begon ik last te krijgen van zaken uit het verleden. Ze begonnen steeds meer op te spelen waardoor het toch slechter ging. Tevens had ik veel last van de bijwerkingen die het medicijn heeft. Hier begon een never ending story.
Door een heftige gebeurtenis bij de huisarts beland samen met mijn begeleider. De huisarts heeft toen contact gezocht met Dimence. Ik was daar al weer aangemeld maar Dimence blinkt niet uit in het hebben van zeven mijls laarzen. De huisarts heeft benadrukt dat er nu echt wel vaart achter gezet moest worden en zo belandde ik in de aanmeldprocedure die toch best heftig was.
Tijdens de aanmeldprocedure herhaaldelijk aangegeven een ander medicijn te willen. Dimence stuurde mij telkens naar de huisarts en de huisarts stuurde mij weer terug. Huisartsen schijnen dit type medicijn niet voor te schrijven. Daar was ik mooi vet mee. Dimence kon mij niet helpen daar ik nog niet officieel ingeschreven stond en dus geen behandelaar had.
Het werd een getouwtrek van heb ik jou daar en ondertussen was ik, geheel op eigen initiatief gestopt met het medicijn. Geen goede keuze zo bleek en met veel pijn en moeite het toch weer gaan slikken.
Ik vind het ongelofelijk dat door dit soort gesodemieter je als patient/client min of meer in de kou staat. Je wordt een soort van aan je lot overgelaten en dat vind ik een tragisch gegeven.
